Recensie

Witch of None: Virtue of Starvation

Genre(s)


Kent u Peter De Koning? Wij kennen hem goed. Hij was jarenlang onze collega bij Dark Entries, en is daarnaast nog actief in tal van groepen. TraumaSutra, Hedera helix, intens, Hybryds en Dark Poem zijn zo de eerste die bij me binnenvallen, maar het zijn er werkelijk veel meer en we vragen ons af of Peter zelf nog het overzicht heeft.

Witch of None is het laatste project waar Peter iets mee uitgeeft, en dat is een samenwerking met Sophie Drakenvleugels. Die ken je in de eerste plaats van het feërieke Dark Poem - inderdaad de groep waar ook Peter aan bijdroeg - en meer recent van Hybryds, waar ze via Peter de zang overnam en dat voortreffelijk doet.

Witch of None vermengt dark ambient met industrial, en eerlijk gezegd zijn we in de wolken van de eerste single die het project op ons afvuurt: 'Virtue of Starvation'. We herkennen er elementen uit Hybryds en Dark Poem in, maar eigelijk is de groep nu al sterk genoeg om op zijn eigen benen te staan, zonder te refereren naar de vorige projecten van de groepsleden.

Het titelnummer 'Virtue of Starvation' start met diepe bastonen waar geleidelijk aan een beat onder tevoorschijn komt, daarna wat chaotischere percussie, een bewerkte piano en metaalpercussie... Een hele evolutie dus in één nummer, met als constante de getormenteerde stem van Sophie Drakenvleugels.

'Song of Lucifer' begint eveneens kalm en onschuldig, met de meer engelachtige zang van Sophie Drakenvleugels, maar als snel duiken ook hier dissonante bastonen op. Het doet ons wat denken aan dark folk groepen als Sorrow, en ook verwijzingen naar Haus Arafna zijn niet helemaal van de lucht. Het nummer is korter en minder chaotisch dan het titelnummer, maar even adembenemend.

Witch of None wist ons met amper twee nummers omver te blazen. We raden iedereen aan om zijn oor te luister te leggen op de bandcamp-pagina van het duo, en voegen daar een oproep aan de groep toe om ons meer materiaal in deze stijl en met dit niveau te bezorgen.

Witch of None

Delen op

Tags

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.