Dit is echt een origineel concept en het klinkt nog enorm goed ook! Voices Of The Cosmos is een project van twee Poolse geluidskunstenaars en een Poolse astronoom. De eerste geluidskunstenaar heet Rafał Iwański, de man ook achter het experimenteel ambiente soloproject X-naVI:et. Zijn kompaan heet Wojciech Zięba, een dark ambient artiest die er de projecten Electric Uranus en Infamis op nahoudt, alsook het eigen label Beast Of Prey. De astronoom tenslotte heet Sebastian Soberski en is verbonden aan het Department Radio Astronomie van de Nicolaus Copernicus Universiteit in Toruń, Polen waar hij onderzoek doet in het vakgebied van de kosmologie.

“Voices Of The Cosmos V: Deep Fields” heet dit album. De albums Voices Of The Cosmos I tot III werden uitgebracht onder de naam Electric Uranus & X-naVI:et. Sindsdien heet het samenwerkingsverband simpelweg Voices Of The Cosmos. Het eerste deel van de reeks verscheen in 2011. Als je het schijfje van dit vijfde deel uit zijn houder haalt, dan verschijnt een foto van een sterrennevel en een citaat: 'At rest, however, in te middle of everything is the sun - Nicolaus Copernicus, De revolutionibus orbium coelestium (1543)'.  

Voor elk van de composities op dit album (uitgenomen het laatste, “X-Space”) werden authentieke signalen en geluiden uit de kosmos gebruikt, gecapteerd met radiotelescopen en andere apparatuur.

Het resultaat klinkt als een soort kosmische drone en behoorlijk experimentele dark ambient industrial. Vooral “Pulsar PSR B0950+08” ” (mijn favoriete track) en “White Dwarf Dance” klinken enorm geheimzinnig en intrigerend, als een soort kosmische dark ambient met pulserende tonen.

De laatste compositie bevat geen kosmische geluiden maar valt geenszins uit de toon tegenover de rest. De track werd geconstrueerd met analoge en digitale synthesizers, ‘metal objects’, effecten en ‘improvisatie voor analoge drum machine’. Ook de andere tracks bevatten dit soort instrumentatie, naast dus de kosmische geluiden en er is ook sprake van een spring tube, een tone generator en kettingen. Subtiele synthmelodieën duiken op tussen de drones en soms zware, lome beats, vooral ook in slottrack “X-Space”.  

Voor de eerste acht tracks geven we telkens de kosmische geluidsbron in volgend lijstje:

“Radio Borealis”: radiotelescopische geluiden van aurora

“Saturn 3”: radiotelescopische geluiden van de Cassini missie

“Pulsar PSR B0950+08”: radiotelescopische geluiden van de pulsar

“Methanol Flash 2”: sonificatie van maser

“Geomagnetic Hiss 2”: radiotelescopische geluiden van de magnetosfeer van de Aarde

“White Dwarf Dance”: White dwarf binair systeem, orbit simulatie

“Solar Burst”: radiotelescopische geluiden van elektronen in de magnetische loop van de zon

“Solar Activity 3”: radiotelescopische geluiden van de zon

Begin jaren 90 was ik helemaal weg van albums als “The Monstrous Soul” en “The Place Where The Black Stars Hang” van Lustmord (Brian Williams, ex-SPK), kosmische dark ambient, zo creepy, spooky en inktzwart dat ik zoiets nog nooit had gehoord.  

“Voices Of The Cosmos V: Deep Fields” (9 tracks, 52 minuten speelduur) vind ik al even intrigerend en wel in de eerste plaats omdat hier dus gewerkt wordt met échte kosmische geluiden in een experimentele drone en dark ambient industrial setting. Deze bijzondere uitgave van twee muzikanten en een wetenschapper haalt binnenkort zeker mijn jaarlijstje met de beste albums van 2023.

http://www.voicesofthecosmos.pl

https://voicesofthecosmos.bandcamp.com/album/deep-fields