De laatste 'batch' van het Oraculo Records label bereikte ons rijkelijk laat, maar uitstel is geen afstel en zo ligt nu deze “Il Punto Di Non Ritorno” van Andrea Riberti (Andrea is wel degelijk een jongensnaam in Italië) alias Unconscious onder de naald. En het moet gezegd, deze ietwat ebm aandoende electro wave schijf valt wel in mijn smaak, tenminste als u het luid genoeg afspeelt op een degelijke installatie.

Wie is Andrea Riberti vraagt u zich af? Wel deze kerel is reeds sedert de jaren 90 actief in velerlei alternatieve scenes maar vanuit de ravecultuur ontdekte hij de postpunk, electro en industrial beweging en prompt richtte hij zijn project Unconscious op om zijn eigen muziek in deze stijl te ontwikkelen. Met deze “Il Punto Di Non Ritorno” is Unconscious aan zijn derde vinyl album toe, eerder verschenen bij ons ook van het niet onbekende, dappere Detriti label de albums “ Your God Is Dead” (2019) en “Slaves Of System” (2020). Er was ook het tape album “Regnum Novum” dat evenzeer in 2020 bij X-IMG verscheen.

Veel eerder, vanaf 2015 verschenen al heel wat singels en ep’s bij diverse labels, soms gitzwarte bijna post industriële maar altijd elektronische aangestuurde releases, tot releases die meer dansbaarheid beogen en derhalve meer aansluiten bij (dark) electro en ebm. Er valt beslist wel wat leuke muziek te rapen in de 'backcatalogue' van het bij ons relatief onbekende Unconscious. Maar ik moet het hier nu natuurlijk over de meest recente worp, deze “Il Punto Di Non Ritorno” hebben.

Dit album, op gelimiteerd geel vinyl, telt zeven nummers  en openen doen we meteen met het titelnummer dat een beetje schroterig begint maar al gauw wordt doorspekt met een pakkend ritme en onheilspellende ‘zang’ al is de synth melodie wel weer van die aard dat hij uit de wave school lijkt te komen. IJlende ebm zowaar met een lichte industrial referentie. De opener zit meteen goed en u kent ongetwijfeld ook het spreekwoord goed begonnen is half gewonnen. Ik ga er dus even voor zitten, voor dit album, koptelefoon op en even alles goed binnen laten komen. Het nummer wordt zowaar nog voller en sterker.

Op naar de vrolijke (sic) titel “Empire Of Corruption” en deze bevestigt al het goeds van de opener. De intro lijkt wel een stel dolle robot kraaien en nadien zet een droge 'beat' zich in met een zekere new beat drift maar de invallende synths zorgen voor veel meer dreiging dan het op dansbeentjes azende Belgische genre. Al zijn de kiemen er wel.  Goed nu ik toch bezig ben, hier is nummer drie “Justice” ergens tussen de meer commerciële Borghesia en Invincible Limits in, heerlijke electro dit die me terugwerpt naar eind jaren 80, begin jaren 90. Doeltreffend en op wat verloren echoende samples na instrumentaal.

Even opveren om de schijf om te draaien en de naald in “Dead Already” te laten vallen,  het eerste nummer van de B-kant, dat meteen weer een strak tempo opvoert waardoorheen een leuk synthriedeltje wordt gevlochten. Hypnotiserend bijna deze track, dan is “Operation Khaos” meer schuurpapier, een ietwat holle fabrieksbeat op een endzeit  monotonie. “Hunger” rolt 'beat' over 'beat' als een donderend electrotreintje, met herkenbare roffeltjes en naar lucht happende synths, een beetje als een opgeblazen brulkikker maar dan wel eentje die bij het kussen verandert in een mooie sexy post ebm pre cyber prinses.

Met “I Am Broken” zijn we al aan het laatste nummer van een album dat me wel wist te bekoren. Het trage “I Am Broken”, alsof we ons snijden aan de scherpe puzzelstukjes glas die als elektronische arrangementen door dit nummer waaien, verzet de zinnen. Dit is dromerig, maar ook een beetje pijnlijk. Bombastisch ook, met sporadisch een damesstemmetje als een engel in een mannenklooster. In het nauw dus. Deze Unconscious wist me aangenaam te verrassen met een electrorelease die 7 keer  raak schiet en uit één stuk is uitgevoerd. Aanrader voor elke electro liefhebber!

 

Unconscious (facebook)