Waarschuwing, deze uitgave is zeer sterk gelimiteerd op maar 100 exemplaren en die hebben al bijna allemaal een bestemming gevonden, dus overtuigd door deze review dan is de aarzel jouw vijand. Goed, This Vale Of Tears, een naam die bij de oudere bezoekers van deze site niet onbekend mag zijn. In de jaren 90, tot 2002 om precies te zijn, stond dit Antwerpse trio voor fijne, Belgische gothic rock die helaas veel te vaak en veel te veel onder de radar is gebleven.

Waarom ik dat zeg? Wel, nu ik deze “Analecta” compilatie beluister kan ik alleen maar vaststellen dat het hier 16 nummers gothic rock betreft, in de jaren 90 stijl (lees met iets meer elektronica) die altijd boven de middelmaat uitkomt en zelfs meer dan een paar uitstekende songs herbergt. Meer nog, ik zei het ooit al, mocht This Vale Of Tears in die jaren zijn wiegje in Duitsland gestaan hebben, dan was de groep vele malen groter geworden, maar dit is België, kneuterig Vlaanderen om precies te zijn koninkrijk der grijze muizen en kuddedieren.  Wel, en dat was This Vale Of Tears niet, gothic rock in Vlaanderen stel je voor!  

Deze verzameling nummers betreft de twee voortreffelijke demo”s “This Vale Of Tears” (1994)  en “From Where The Sun Now Stands” (1995) aangevuld met 4 nummers die uiteindelijk tot een labeldeal met het Duitse Black Rain label zouden leiden. Een label dat de oude lezers zich nog wel herinneren maar in 2015 de pijp aan Maarten gaf. Wat This Vale of Tears siert is dat ze traditionele gothic rock perfect en schijnbaar moeiteloos weten te combineren met het (toen) nieuwe ‘goth’ geluid van de jaren 90, waar elektronica en donkere pop (subliem in duel met goth rock in “Devils Night”) perfect in de mysterieuze duisternis integreren.

Uiteraard zijn er ook de ‘hits’, straffe songs als “Social Cindy”, “The Liar”,”End Of Reason” “Ophelia”, “Higher Spirits”, ...  dat laatste plaatste de groep op de Vlaamse goth kaart en zal in 2002 nog eens terugkeren op het “Exceed” (Black Rain 2002) album in een 'flat liner remix'. Nummers als “Happy Birthday” of “Eyes Like Guns” laten dan weer een lichte crossover (elektronica, metal) toe, zoals die evenzeer in de jaren 90 door menig gothic rock band op zoek naar een nieuw geluid werd verkocht. “Down And Under” doet mij in het ritme en gitaarsound dan weer denken aan de “Emma” versie van de peetvaders tegen wil en dank van het genre, The Sisters Of - waar blijft dat nieuwe album - Mercy.

De vier laatste nummers, waarvan “Flame” en “No More” het album “Exceed” haalden, laten een net iets ander geluid horen, verder verwijderd van het meer traditionele gothic rock geluid. Zo is “No More” vrij ‘metalig” en komt in “Flame” de elektronica veel meer expliciet bovendrijven dan voordien. Na “Exceed” zou This Vale Of Tears de handdoek in de ring gooien. Gelukkig is het Je M’en Fish label er om deze band, nu al voor de tweede keer  - vorig jaar verscheen de vinyl “1994- Self-Titled Demo (remastered 2022)” -  nogmaals in de gothlight te zetten en wat mij betreft terecht.  This Vale Of Tears waren en zullen voor altijd zijn: Tom Simons, Erik Duffeler en Johan Peeters. Rep je om de gelimiteerde uitgave, op een zwart cd'tje nota bene, nog in huis te halen!

This Vale Of Tears (facebook)