Chris en Tom zijn samen The Seven Whores Of The Apocalypse, grootheidswaanzin of gewoon de hemelpoort intrappen met deze  “All Through The Waste”, het albumdebuut van dit duo nadat eerder bij Scanner (Dark Dimensions) reeds de ep “Wicked Hands” (2022) was verschenen.  Beide heren zijn ook solo actief, Chris voert solo zijn ambient / drones project Creeping Man en Tom zette zelfs zijn eigen dark ambient  project  Divider Line (even?) aan de kant voor deze samenwerking. Een samenwerking die in niets doet vermoeden dat de heren meer experimentele en donkere ambient projecten hebben of hadden lopen want met The Seven Whores Of The Apocalypse brouwen ze een electro industrial sound van de vierde generatie die perfect op Europese leest is geschoeid.

Hun labeldeal bij het Duitse Scanner is dan ook niet meer dan een logisch gevolg. De industrial dient herbegrepen als ontspoorde techno dreunen tegen een stevige soms zelfs ebm aandoende ruggengraat en beats en bleeps die 4 decennia elektronische muziek tot één dansbaar kneedbommetje boetseren. Zo tript en trapt het nummer “Slow Riot” ietwat ‘hakkend’ om zich heen, alles, behalve 'slow' dus en lijkt de aanzet in “City Of A Thousand Sounds”  van een gitaarloze KMFDM te komen.

De opener van dit album “The Gods Are Angry” (zie clip) is dan weer een zeer intense en dense eigentijdse electro track. “Tension” mixt ebm met een soort tribal gezangen, terwijl “Skinned Alive” zich aanschurkt bij een Europees dark electro verleden waarvan de latex net iets te fel aan het bezwete danslijf is blijven plakken. U hebt ondertussen al door dat, hoewel electro, deze schijf die 9 nummers telt best gevarieerd klinkt. Hoewel de overstuurde vocale  een constante zijn en  in “Holly Roller” een dark electro sfeertje fijnsnijden op de dansvloer met het mes dat een gitaar sample heet te zijn en een 'beat' en 'bleep' die zichzelf af en toe verliest in een trippy Amerikaanse grootstad sfeer.

Een 'melting pot' tussen zwart en wit, ook muzikaal een 'melting pot' die hier uitkomt bij het typerende Amerikaanse crossover industrial geluid, een combi van duellerende gitaar en electro. “Defiant Angels” lijkt dan weer uit de schuif van Praga Khan te komen,  deze Belgen zijn immers ook populair in Amerika. Oordeelt u vooral zelf. Eindigen doen we met de bijzondere titel “Princess Amarante’s Royal Starcraft”, het meest ‘luchtige’ nummer op dit albumdebuut dat ons instrumentaal uitgeleide doet en wat mij betreft best kan omschreven als sci-fi electro pop. Electro liefhebbers leg uw oor zeker eens te luisteren bij deze bijzondere Amerikanen die elektronische muziek over 4 decennia heen tillen en er, soms iets te opzichtig, hun ding mee doen. De naam van de band, The Seven Whores Of The Apocalypse, zult u allicht nooit meer vergeten. Ook dat is marketing.

The Seven Whores Of The Apocalypse