Ik presenteerde de band onlangs in onze rubriek 'in the gothlight' omdat er een nieuw album van deze onderschatte Amerikanen zat aan te komen. Ik ben immers fan van het eerste uur. Dat begon met de titelloze debuut ep (Late Centrury Records) die alweer van 2011 dateert en ondertussen, en terecht, al enige keren werd heruitgegeven. De groep werd voor Europa opgepikt door het Swiss Dark Nights label en daar verscheen in 2019 de compilatie “Collection” zowat tegelijkertijd met het schitterende album “Lillian”. We zijn ondertussen vijf jaar verder en ja, eindelijk is er weer een nieuw album van The Rope, “Nightbird”, een fantastische singel en titelnummer van het album dat ik al mocht horen en waarvan ik meteen wist: dit zit meer dan goed.
De heren van The Rope nemen hun tijd en dat loont, want het nieuwe album telt (maar) acht nummers maar die zijn dan ook stuk voor stuk fantastisch. U leest wellicht mijn enthousiasme? Anders mag u opnieuw beginnen lezen. Zonder het allicht goed en wel te beseffen zijn ze wat mij betreft één van de, zo niet dé strafste, gothic rock groep van het moment, hoewel ze ook weer meer zijn dan alleen maar gothic rock en net dat maakt hen apart en vooral o zo genietbaar voor een diverse ‘zwarte laag’ muziekliefhebbers.
Van het melancholische, introverte “The Show”(zie de tweede clip) tot het maatschappelijk geëngageerde (iets wat we al meer hoorden bij The Rope) ”Violence” of “Nightmare”, nummers die onderhuids borrelen van woede om de stand van de wereld en alomtegenwoordige egocentrische idiotie maar gewoon bijzonder ‘schoon’ klinken. Het dwepende “Murder Of the Gods” is een gedreven waarschuwing voor het einde der tijden. “Long Cold Way” is gewoon een prachtnummer in die aparte The Rope stijl. “Lovewish” dweept met passie in overgave, heerlijk. “Witchblade” wuift de luisteraar uit met een ingetogen ritmiek en dito gitaaruithalen die naar het einde toe een flinke streep trekken. Enig minpunt van deze nieuwe The Rope, er zijn slechts 8 nummers en die zijn zo voorbij ... Maar “Nightbird” topt nu al mijn eindejaarslijstje voor 2024. Aankoopverplichting.
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971