Genre(s)
Een project rond ene Rebecca Loftiss, afkomstig uit Oklahoma, USA maar al tien jaar residerend in Griekenland op het eiland Evia. Van het project The Gray Field Recordings verschenen enige cdr’s, uitgegeven in eigen beheer en later heruitgegen door labels als Ethedrone Muzac. De albums “Hypnagogia” (2005) en “The Weaver’s Daughter” (2009) verschenen beiden op het label AntiClock Records, een label gespecialiseerd in experimental-classical-surreal-noise-folk stuff. Het laatste album van The Gray Field Recordings was “Nature Desires Nature” (2012) op Reverb Worship. Meer dan een decennium later verschijnt nu het nieuwe album “She Sleeps To The Sound of Knives" (9 tracks, 53 minuten speelduur) opnieuw op AntiClock Records. Naast The Gray Field Recordings zit Rebecca Loftiss ook in het ambient/drone/experimental collectief Black Lesbian Fishermen samen met de Grieken Nikos Fokas en Stratis Sgourelis en de Brit Alan Trench (Temple Music, Orchis), die ook meewerkte aan dit album.
De muziek van The Gray Field Recordings is een bevreemdend amalgaam van dromerige ethereal en dark wave met een experimenteel en surrealistisch sfeertje, electro, noise, neoklassiek, ambient en wyrd folk (een genre verwant aan dark folk en neo-folk maar evengoed aan de acid folk van de sixties) en dat vaak allemaal samen in één song. Op de facebook pagina wordt de muziek van het project al even surrealistisch omschreven als ‘racing cloud shadows, moon songs, lullaby world, milk music or married misuses’. The Gray Field Recordings klinken experimenteel en psychedelisch, mystiek, occult en esoterisch met een sfeer van folk horror.
Rebecca Loftiss schept een soort surrëele muzikale sprookjes met synthesizers en speelgoedinstrumenten, met akoestische gitaren en hobo en folkinstrumenten als fluit en dulcimer. In een song op dit album zitten ook strijkers. Onder de plaats waat het cd-schijfje wordt vastgeklikt zit een foto van Rebecca Loftiss met twee gekruiste messen voor haar gelaat.
Het album begint erg cinematografisch met “Sunlight Is The Color”, dat klinkt als een spannende old school horrorfilmsoundtrack met spoken word van een jong meisje (zo klinkt de stem toch). Haar relaas met breekbare, licht hese stem beschrijft een wandeling door de heuvels bij slecht weer (‘grey hills, grey skies’) en eindigt met ‘sunlight is the color’ tevens de titel van de track. Het klinkt enorm dromerig op een surrealistische manier, als in een trip en zet al direct de toon voor de rest van het album.
“Nancy’s Song To Charlie” is vervolgens een mooie en erg melancholische song met strijkers, neoklassiek getint en met half gezongen, half gesproken vrouwelijke vocals alsook een kinderstemmetje dat naar het einde toe verzandt in drones met een angstaanjagende sfeer. “Sarah Bishop” klinkt weer wat horrorfilmsoundtrack-achtig met gevoelige, breekbare zang.
“Rappaccini’s Daughter” is met zijn 18 minuten lengte het magnum opus van dit album. Hier is de vertellende vrouwenstem terug, nu in een mengsel van Engels en Italiaans. Het parlando van het meisje wordt begeleid door een soort dronefolk met mooi, traag gespeeld, akoestisch gitaarspel. Dit is mijn favoriete track.
“Verdant Green” klinkt alweer behoorlijk experimenteel met vreemde ritmiek en geluidjes en naast de synthesizermelodieën ook hier een dromerige vrouwenstem, die zingt deze keer. “Sex Flowers” is een vrij minimalistische droney track met spoken word en “Who Will Bring The Light?” klinkt wederom droney met een nachtelijke, spookachtige sfeer en dito geluiden.
Titelsong “She Sleeps To The Sound Of Knives” bevat wel erg bevreemdende geluiden zoals een soort roepende beestjes (hondjes of…?) en de experimentele dronefolkgeluiden waarmee we nu al wel vertrouwd geraken. Slottrack “Wilderness Takes Over” bevat een mix van poëtisch spoken word en zang met noise, drones en synthesizermelodieën.
Voor fans van dark folk, wyrd folk, folk horror, dronefolk, noisefolk, ambient en experimentele ethereal en dark wave, enfin voor de liefhebber van een zeer breed scala aan donkere alternatieve muziekjes is dit een boeiende luisterervaring en een ferme aanrader. Het is ook erg unieke en originele muziek al moeten we wel eens denken aan dingen zo verscheiden als Martyn Bates (Eyeless In Gaza) en Jackie-O Motherfucker.