In Lloret del Mar kun je wel meer doen dan met je luie reet op het strand liggen of een uitzuip discotheek bezoeken. Deze Spaanse stad is evenzeer de thuisbasis van Synths Versus Me, hier bijgestaan door NEA. Zes jaar lang moesten we wachten op nieuw werk van dit eigenzinnige, eclectische minimal synthwave project van Oraculo Records medeoprichter Nino Cabaňas en daar zat het veel te vroege  overlijden van diens vriendin Vanessa Asbert Villanova in 2021 voor heel veel tussen.

Dit dubbelalbum, in twee keer 12” formaat is dan ook aan haar opgedragen en kreeg het catalogusnummer OR100 mee.  Even leek er nooit nog een Synths Versus Me album te komen maar de getalenteerde India Nardone (NEA) sloot zich aan en leent nu haar stem aan deze “Default Mode Network” en draagt zelfs mee zorg voor de composities. Moderne electro synthwave, met een futuristische 'touch' en bol van experimentele esthetiek, al werd deze “Default Mode Network” vooral analoog in elkaar gezet.  

De synthwave waarvan eerder sprake is zeer gelaagd, in die zin dat er ook stijlen als industrial, techno, synthpunk en krautrock tot meer dansbare stijlen als daar zijn ebm, new beat tot trance in worden verwerkt. Het maakt van deze “Default Mode Network” alvast een aparte luisterervaring die je enerzijds een beetje verweesd maar ook weer geprikkeld achterlaat na een luisterbeurt. Tenminste zo is mijn ervaring. De intro “Doens’t Matter” trekt zich als een experimentele industriële track op gang, “Sei Morto”, met een speeltijd van bijna 10 minuten, is dan weer een hybride electro track met idm en minimal techno invloeden. Hier danst veeleer ‘de geest’ dan het lichaam op een bezwerende frase “Sei Morto” die na een tweetal minuten in een dwepend jasje wordt gestoken.

Laat mij me verder beperken tot de, voor mij,  meest tot de verbeelding sprekende nummers of interessante bijdragen.  Zo is er de bijdrage “Romance Especial” uit 2015 van de overleden Vanessa Asbert die hier ook werd opgenomen en een beetje aan de sensueel elektronische Chris & Cosey tijd van weleer doet denken. Het hoeft geen betoog dat het volledige album aan haar is opgedragen, iets wat uitdrukkelijk blijkt uit een song als het ijle en mooie “In Memoriam” dat mij ietwat aan sommige composities van Kirlian Camera herinnert. 

“Control” is een bijna feestelijke, tribale  riedel terwijl “Paradox In Love” zich ent op een jaren 80  electro deun met pre new beat allure. “Interlude: Dancing In The Void” en het ietwat exotische “Sotto Effeto A”  zijn nummers die het best aansluiten bij het synthwave label, hier dan wel synthwave in een heerlijke, donkere versie.  Een andere dansbare track, hoewel in een 7u30 am mix, is “Now Is Here”, om de dag goed te beginnen zeg maar. Al blijft het wel een beetje dromerig en contrasteert de uitgesponnen zang - en synthlijn met het aanstekelijke ritme.

Verder zijn er ook nog de droge 'beats' en 'bleeps' van “Rand Lyrics”, een beetje zals de oude DAF zeg maar, of “Ibex 35”. In totaal krijg je op deze 2*12 vinyl lp 14 nummers eigentijdse eclectische electro die zijn ruggengraat vindt in de donkere elektronica van de jaren 80 maar zich onderweg door heel wat genres laat beïnvloeden en deze invloeden pienter in zijn muzikale taal verwerkt.

Zowaar, een nieuw modern geluid ziet hiermee het levenslicht, een geluid waar het Oraculo Records label zich meer en meer lijkt op te gaan focussen. Vermeld ik tenslotte het sluitstuk, het meer dan 10 minuten durende “Los Niňos Celestes”, vrij vertaald als de kinderen in de hemel, dat in sfeer schommelt tussen weemoed, pijn en hoop... en typerend is voor de eigenzinnige synthwave van deze Synths Versus Me in zijn nieuwe gedaante,  Synth Versus Me + NEA. Voor de volledigheid is het ook goed om weten dat deze uitgave, zoals elke uitgave bij Oraculo Records, in een éénmalige oplage komt en zoals meestal gelimiteerd is op 300 exemplaren.

Synhs Versus Me + NEA