Achter de vrij naïeve DIY cover art van dit album (‘dat kan mijn neefje ook’) schuilt enorm meeslepende occulte stonerdoom. Strange Horizon brengen ons old school op de seventies geënte doom metal, het genre waar Black Sabbath rond 1970 de grondleggers van waren en bands als Pentagram, Trouble, Candlemass en Saint Vitus de eerste erfgenamen en pioniers die het genre verder uitbouwden en richting gaven.  

Strange Horizon komen uit Bergen, Noorwegen – een kuststad waar het nog meer regent dan in de rest van het land en zijn hoorbaar beïnvloed door Black Sabbath, Saint Vitus, Count Raven, de Finse doom scene (met bands als Reverend Bizarre, Dolorian, Skepticism en Unholy), de USA Maryland doom scene (bands van Saint Vitus tot Evoken), 60s/70s proto-hardrock (denk aan Blue Cheer en Blue Öyster Cult), blues en NWOBHM (Iron Maiden…). Strange Horizon halen hun inspiratie dus uit vijf decennia heavy muziek.

Strange Horizon zijn modern noch retro, maar eerder tijdloos. Ze zijn ‘hip’ noch ‘true’; riffs en melodieën zijn hun enige wapens. Volgens de bio is dit ‘eerlijke muziek voor oneerlijke tijden’ en ‘Blytung (loodzware) skandinavisk heavy metal’. 

Strange Horizon blijken vooral grote fans te zijn van de Finse doom metal band Reverend Bizarre. Hun bandnaam komt zelfs van een song van Reverend Bizarre - die hun trouwens de zegen gaven voor het gebruik van de bandnaam Strange Horizon – en in de derde song “The Final Vision” – een van de toptracks van het album - zit zelfs een quote uit die song: ‘Beneath the tombstone lies rebirth’.

Strange Horizon kende een aantal bezettingswissels. Centrale figuur is leadzanger-gitarist Stig V. Kviljo, op dit album geruggensteund door voornamelijk Christer S. Lindesteg (bass, orgel, vocals) en Camilla W. Afinsen (drums). Op het albumdebuut “Beyond The Strange Horizon” (8 tracks, 47 minuten) staan ook oudere songs en het album bevat materiaal uit de periode 2009-2020, maar alles werd opgenomen tussen 2018 en 2020.         

Dolenthousiast word ik al van bij de eerste tonen van openingssong “Tower Of Stone”, fantastische old school doom metal met geweldige melodieën, beklijvende fuzzy riffs uit laaggestemde gitaren, mystieke lyrics, een uitgesproken occulte sound en echoënde, gedragen vocals (old school, dus geen gegrunt). Ik houd ook enorm van de knappe vrouwelijke background vocals die doorheen het album opduiken, ook al bij de opener en op de al even machtige tweede song “Fake Templar”. We krijgen daarbij geen zeemzoete ‘heavenly voices’ opera-engelenzang te horen zoals op veel gothmetal albums, maar een bezwerende echoënde zang die doet denken aan seventies occult rock platen. Ook de soms wat gesmoorde mannelijke background vocals doen erg occult aan. Soms zingen ze in duet in een soort klagend occulte chants. De übercoole vrouwelijke vocals zijn trouwens van Merethe Heggset (zangeres van de Noorse doom metal band High Priest Of Saturn).

Het geweldige “Divine Fear” gaat over het christelijke of katholieke trauma dat velen onder ons van zich af moesten werpen en waar sommigen nog altijd mee worstelen. ‘I hide myself within the shadow of his name / Obsessed with ancient sin I live my life in shame’, zo begint de songtekst.

In “They Never Knew” woedt er een soort occulte oorlog en wordt de vijand fris belachelijk gemaakt en uitgelachen (met letterlijk gelach in de vocals). ‘We worshipped the Sabbath while they still dressed up in black / And they never knew, they were born too late’. Het zijn sowieso losers want ‘Intruders on sacred soil / Using our tools against us / But they never knew where the arts came from’.

De titel van “Chains Of Society” spreekt voor zich. ‘The chains are on / To enslave your mind’. De song is een oproep om deze denkbeeldige ketens te verbreken: ‘Free your mind and lead yourself to glory / The roughest path, it’s you against the world’.   

De voorlaatste song “Turning The Corner” is een rustig introspectief nummer met orgel en handgetrommel. De lyrics beginnen heel veelbelovend met ‘I’ve lived my days in sadness / I’ve been blaming my own madness’…

Aan de slotsong “Death In Ice Valley” – ook met orgel en met zijn dikke negen minuten ook de langste song – hangt nog een gans verhaal vast. Op 29 november 1970 wordt in Isdalen, een vallei bij Bergen, het verbrande lijk aangetroffen van een onbekende vrouw met Belgische connectie. Haar identiteit bleef tot op heden onopgehelderd. Er staat zelfs een oproep in het cd-boekje voor wie info zou hebben over de mysterieuze zaak om contact op te nemen met de Noorse autoriteiten op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. De song handelt dus over deze zaak en speculeert over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Met zijn orgelwerk en geweldige riffs en melodieën is het een sublieme afsluiter van een geweldig album (zie lyrics hieronder). Op deze fenomenale slotsong klinken de riffs zo mogelijk nog meer sinister en zijn de sferen nog  mystieker dan op de rest van het album.

Voor fans van old school doom metal en stonerdoom is dit een must have. En nu ga ik mij eens verdiepen in het werk van Reverend Bizarre, want daar hebben ze me wel curieus naar gemaakt.

“Beyond The Strange Horizon” verscheen op Apollon Records op cd en op LP (met een A kant en een B kant respectievelijk ‘Side Heavy’ en ‘Side Doom’ geheten). De vinylplaat verscheen ook in een oranje versie gelimiteerd op 250 exemplaren.

https://www.facebook.com/strangehorizonbergen

https://strangehorizon.bandcamp.com

Death In Ice Valley

Sparkling lady with no name

Wielder of all mystic tongues

Hiding lonely in her room

From the agents of the streets

No one knows where she came from

Or her masters and their cause

Was her secrets worth her life

Or a tragedy all her own

Walk beneath gas lamp

Nervous steps ahead

Looking past her shoulder

Have they come to take her to her doom

Leaving no trace in her trail

Just a whisper she was there

Soon to rest deep in the woods

Only mysteries remain

Fiery lady of many names

Did she get here on her own

Or was the reaper close behind

To the valley of cold and death

Rigid pile of rocks

Burning liquid bed

Nordic winter night

Secret funeral pyre lights the dark

There she dies to a sky dressed in flames

Gone, her face, all of her names

Procession of suits will never know

Mourning their victim, friend or foe