Stereoskop slaat met deze “Silk”, hun zesde worp, alweer een andere weg in. Terug in het verleden voor de sound van de toekomst. Synth wave en vette jaren 80 knipogen ondersteund door wave gitaartjes en een eigentijdse dream pop feel. Zoiets. Daar waar de groep voordien een veel meer donker elektronisch geluid liet horen, kent deze “Silk” meer zwier zonder evenwel voor de makkelijke commercie te kiezen.

Het Spaanse duo Alex Brujas en Susana Egea zijn zowel fan van Vangelis, over New Order tot Cocteau Twins en deze invloeden komen op deze “Silk” als het ware mooi samen. Van het meer elektronisch aangestuurde “Hazel Eyes” tot de post punk omarmende synth wave van “My Side” of de ‘new wavende’ aspiraties van de singel “The Mist”. Over elk nummer gooit Susana Egea haar dromerige stemgeluid die mee verantwoordelijk tekent voor de typerende (nieuwe) sound van deze Stereoskop. Een geluid dat ook zal gesmaakt worden door liefhebbers van shoegaze of minder neoklassieke heavenly voices.

“I am The One” klinkt een zweem exotisch, terwijl “The Sun Is Bright” het hart van de meer melancholische synth wave liefhebbers sneller zal doen slaan. Strakke wave pop krijgt u op “Any Other Bot”, terwijl “Under” wordt opgefleurd met een shoegaze / post punk erfenis. U merkt het voor elk wat wils op deze “Silk” en alles wordt mooi samengehouden door de zanglijnen van Susana Egea. Veeleer dromerig dan donker, veeleer mijmerend hopend dan gitzwart zelfbeklag en dit 12 nummers lang. Tot de experimentele, bijna filmische pop van “Out Of Control”, of de ietwat geforceerde pop ballad van “Silk Fawn” (mijn skip momentje). Je krijgt het allemaal op een nogal eigenzinnig wijze.

Benieuwd hoe de oudere fans van de groep hierop gaan reageren, maar ze zullen er allicht ook massa’s bij winnen, aan u om ze op te pikken. Dat doet u vooral als u niet vies bent van de een gepolijste versie van jaren 80 met dream pop en andere alternatieve invloeden.