2016 was alweer een goed gevuld jaar voor Alexander Spreng alias Asp. Het uitstekende tweede deel van het tweeluik ‘Verfallen’, een vernieuwde versie van de ‘GeistErfahrer’-ep met twee nieuwe composities, een vierdubbele live-cd ‘Auf rauen Pfaden’, talrijke optredens… oh, en een strip met cd.
Maar ook als hij minder zichtbaar is werkt Asp als een bezetene verder. Hij heeft onder meer een meer dan serieuze inbreng in deze Spielbann. Bij het eind 2015 uitgekomen debuut ‘In Gedenken’ van deze Teutonen - waarvoor Asp meer dan de helft van de cd schreef - schreef ik reeds dat ‘de groep op termijn onder de vleugels van de meester zal moeten komen en zelf leren vliegen.’ Die tijd is nog niet gekomen.
In 2016 kwam nog een dooslagje uit van het debuut met live-opnamen, heropnames en twee nieuwe nummers: ‘Wiedergänger’, waarin Asp opnieuw sterk betrokken was. En op 1 januari kwam deze ‘Die Ballade von Blutigen Rose’ uit. Op deze cd schreef Asp opnieuw drie vierden van de teksten en de helft van de muziek. Allemaal in 2016. We denken dat Asp weinig slaapt en vrezen dat hij zich richting burn-out begeeft, een verschikkelijk fenomeen waar Asp reeds kennis mee heeft gemaakt.
Toch is de cd uitstekend. Hoewel de invloed van Asp er vingerdik op zit, heeft Spielbann toch een eigen geluid. De duetzang van Seb Storm en Nic Frost - beiden uitstekende vocalisten - heeft daar heel veel mee te maken. Lias Schwarz schittert op gitaar en programmatie, PI laat de drums knallen en Spyke Sinister neemt behalve de bas ook nog wat teksten voor zijn rekening.
‘Morgen staan ze allen rond een gat en zeggen: jij was eens, je had zoveel voornemens, maar niets is gebeurd.’ De cd opent met ‘Hier kommt dein Tag (Es war kEinmals)’ dat ons met de vertrouwde angst confronteert dat we te weinig van ons leven zouden maken. Ik vraag me af of Spielbann dat gevoel ook kent. Zouden ze zich niet beter toeleggen op het maken van cd’s die werkelijk van hen zijn, eerder dan een zijproject van Asp te zijn?
Afgezien daarvan zal ook deze cd heel wat succes kennen, en dat is hen van harte gegund. Dus ja, Spielbann is een fantastische groep en dit is een fantastische cd, maar ik blijf benieuwd naar wat de groep zou geven zonder de inbreng van Asp.
Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971