Het verhaal van deze Britse Sirens Of Light, opgericht in 2004, is een beetje apart. Het duo Andy J en James P Quinn besloten geïnspireerd door hun grote voorbeelden, de grote gothic rock stal der jaren 80 zeg maar, een trad goth albums te maken. Puik idee! En dat deden ze ook, in 2005 was er “Nullus Margis Gothica”. Alleen, het album werd nooit gepromoot en in de anders alerte en zeer passionele gothic rock scene werd de groep dan ook niet echt opgepikt. Ontgoocheld gingen Andy en James hun eigen weg, maar zie, aan het eind van 2021 na een pandemie die naast veel schade ook wel voor wat tijd en inspiratie zorgde, vatten beide heren plots het plan op om hun verloren album verder vorm te geven.
Letterlijk en figuurlijk verloren, want de originele masters van de opnames leken aanvankelijk van de aardbodem verdwenen. Tot er tot de heilige Antonius werd gebeden of tot er zolders en kelders werden omgespit en hard drives werden uitgepluisd. En jawel, op één van die drives vonden ze hun Eldorado: de originele master van hun in 2005 verschenen “Nullus Margis Gothica”. Het duo ging er mee aan de slag en de droom om het album verder uit te werken, werd plots werkelijkheid. Sirens Of Light werden opnieuw geboren. Het licht werd aangeknipperd.
Nu is er dus deze “Nullus Margis Gothica MMXXI”, het originele album in een eigentijds, weliswaar nog altijd strak aansluitend gothic rock jasje. Fladderende gitaren, die meermaals soleren, holle bassen en pompende ritmes. Thematisch wordt er verhaald over de vrouwelijke (oer)kracht, geloofsystemen en hoe wij als onvolmaakte mens die twee met elkaar (proberen te) combineren. Door de eeuwen heen heeft de man altijd schrik gehad voor de vrouw, afgeschilderd als verleidelijke demon, heks maar tegelijkertijd ook leven barend. De vrouw als hoer, amazone, walkure, minnares, echtgenote, moeder en de man die aan haar voeten ligt, zelfs in een patriarchaat.
Verpakt in 10 even dromerige als krachtige songs met sterke referenties naar de beginjaren van de gothic rock. Juist, daar hebben we de jaren 80 weer: The Rose Of Avalanche, March Violets, Sisters Of Mercy, Southern Death Cult (later The Cult) en noem maar op. En toch, toch klinkt deze muziek anno 2022 nog altijd even relevant. Gothic rock undead! De fans hebben deze Sirens Of Light reeds in huis, en u?
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971