Genre(s)
Shaârghot is een totaalconcept. De muziek, de live shows, de visuals, de clips, hun zwarte voorkomen, het achtergrondverhaal ... het draagt allemaal bij aan wat Shaârghot is. Als je ze nog niet live aan het werk gezien hebt ... zeker doen. Shaârghot is een rijzende ster aan het Franse metalfirmament.
‘Volume III: Let Me Out’ is – de naam zegt het zelf – hun derde album. Voor de productie hebben ze deze keer samengewerkt met Thibault Chaument (bekend van onder andere Igorr, Capenter Brut ...) en Arco Trauma (van onder andere Les Tambours Du Bronx). En dat hoor je. De productie is harder, zwaarder, monumentaler, logger en steviger dan het vorige album. Gitaren, synth, percussie, zang: het zit allemaal geraffineerd in elkaar gevlochten.
Shaârghot is op deze plaat geëvolueerd naar meer hevigheid en minder melodie. Er zit wel afwisseling in de ritmes van de songs, maar na de eerste paar beluisteringen blijven minder nummers ‘hangen’, nummers die je je terug voor de geest kan halen of neuriën. Minder dan de vorige albums. Er zit minder ‘herkenbaarheid’ in de songs.
Dat zanger Etienne Bianchi geen melodieuze vocalist is ligt hier zeker ook mee aan de basis. Roepen, schreeuwen en hard fluisteren kan hij als de beste. Maar zingen doet hij amper. Meer melodie in het refrein van het naar Marilyn Manson neigende ‘Love And Drama For A Great Audience’, een voor Shaârghot eerder ingetogen industrial rock song, bijvoorbeeld, had het nummer verder opgetild.
Het enige nummer met zanglijnen in zowel strofe als refrein is de afsluiter ‘Something In My Head’; een tragere rocksong die fel doet denken aan Peter Tagtgrens ‘Pain’. Daardoor is het een atypisch nummer op deze plaat.
De ritmes zijn dus waar de afwisseling in zit, alsook het spelen met rustigere tussenstukken en staccato beats om dan weer in alle overweldigende hevigheid er te kunnen inhakken. En daar houdt een industrial metal fan van, nietwaar. Persoonlijk vind ik het rustigere dialoog tussenstuk in ‘Red Light District’ spijtig genoeg niet zo geslaagd.
Het trancy ‘Are You Ready’ is het nummer dat er bovenuit steekt, maar het haalt voor mij de vibe niet van het sublieme ‘Break Your Body’ van ‘Volume II: The Advent Of Shadows’. ‘Are You Ready’ heeft ook een ietwat andere productie gekregen dan de rest van de plaat, net omdat het – in tegenstelling met de andere nummers – die (heel snelle) trance beats heeft. Door de wouwohow’s heeft het ook het enige echte meezingrefrein van de plaat.
Zeker nog het vermelden waard is het snelle, dubbelbasdrumritmische titelnummer ‘Let Me Out’. Daarmee heeft Shaârghot hun stevigste nummer ooit op deze plaat staan. Een knaller van formaat. Het snelste is nog steeds ‘No Solution’ uit hun debuut evenwel.
Dit is verplicht voer voor de fans van mooi afgewerkt ruw industrieel metalgebeuk. En live zullen die songs het meer dan voortreffelijk doen. Ik kijk er al naar uit dat mee te maken.
De teller gaat bij dit album tot 13: een soundscape intro (‘The One Who Brings Chaos’), 11 songs en een instrumentaal tussenspel (‘Ghost In The Walls’).
PS: En ja, de riff van ‘Great Eye’ doet heel erg denken aan die van Doganov’s ‘Twincest’, maar dan andersom.