Jihlava, de oudste mijnstad van Tsjechië, daverde in 2002 op zijn grondvesten. Hastur kroop uit de diepste mijnschacht naar boven en riep het black metal project Semai in het leven. Het project bestond toen uit drie leden, kende in de loop van een komen en gaan van verschillende muzikanten, maar bestaat tegenwoordig enkel nog uit de oprichter Hastur. De sound is eveneens geëvolueerd en valt nu best onder het plaatje black noise /drone noise / industrial. In 2015 bracht Hastur de ep Carcosa uit, gebaseerd op de fictieve stad in één van de kortverhalen van Ambrose Bierce. In 2019 volgde het conceptalbum The White Leviathan, met als uitgangspunt de roman Moby Dick.
Fantasy en horrorfans zullen bij het lezen van de namen Hastur en Bierce wellicht een Eureka moment beleven. De naam Hastur kent een hele evolutie: ontsproten uit het brein van Bierce, een Amerikaanse schrijver van kortverhalen en voor het eerst verschenen als de beschermgod van de herders in het verhaal ‘Haïta The Sheperd’ (1891). Daarna maakte de Amerikaanse schrijver H.P. Lovecraft melding van deze naam in het kortverhaal ‘The Whisperer In The Darkness’ (1930). Hastur The Unspeakable werd na de dood van Lovecraft door Derleth en Chambers onderdeel gemaakt van de Cthulhu Mythos, waarin hij als halfbroer van Cthulhu een stuk minder vredelievend naar voren trad dan in de verhalen van Bierce. De verhalen van de Cthulhu Mythos spelen zich af in een fictief universum waarin machtige goden, waaronder Cthulhu, centraal staan. Deze goden hebben een invloed op het dagdagelijkse leven van de mens, maar deze is zich van geen kwaad bewust.
De titel van het album 136199 deed niet meteen een belletje rinkelen, maar via het alwetende universum internet kwam ik te weten dat dit de astronomische naam is voor Eris, een dwergplaneet en het grootst bekende en meteen ook invloedrijkste scattered-disk object in ons zonnestelsel. Het hemellichaam bevindt zich verder dan de planeet Pluto en zweeft in de Kuipergordel. Eris is iets groter, maar zwaarder in massa dan Pluto en staat op haar verste punt drie keer zo ver van de zon. De dwergplaneet wordt vergezeld van één maan, Dysnomia en beide worden, samen met Pluto, als transneptunische objecten beschouwd gezien zij zich buiten de baan van Neptunus bevinden. Eris dankt haar naam aan de Griekse godin Eris, die symbool stond voor twist en tweedracht.
Op de hoes van het album zien we op de voorgrond de twee halve cirkels met in het midden een verticale lijn als symbool van Eris prijken. De achtergrond toont ons een duistere, (methaan)ijzige oppervlakte waarbij hier en daar sporen van inslagen te bespeuren zijn.
Het album telt vier nummers die samen voor ongeveer veertig minuten speelduur staan. De nummers vertellen het verhaal van het hemellichaam Eris. Het eerste nummer heet Pherihelion, het punt waarop een hemellichaam, dat zich in een baan om de zon bevindt, het dichtst bij de zon staat. Gezien Eris een scattered-disk object (of verstrooide-schijfobject) is, ligt diens perihelium dichtbij de baan van Neptunus. Het nummer klinkt monotoon, met een afwisseling van harde en zachtere distortions. Eris zweeft traag maar gedwee doorheen het universum.
Vervolgens is het nummer Eris aan de beurt. Het zwaartepunt van het album ligt letterlijk en figuurlijk in deze song: een track van vijftien minuten die loodzwaar klinkt. Het aantal geluidsvervormingen en mechanische geluiden nemen toe naarmate het nummer vordert waardoor het lijkt alsof Eris recht naar Neptunus toe wordt gezogen en diens baan zo verstrooid wordt.
Het derde nummer kreeg de naam Dysnomia. Dit is de maan van Eris, vernoemd naar haar dochter, die werd gezien als de godin van de wetteloosheid, een mogelijke oorzaak van twist. Dysnomia klinkt aanvankelijk eentoniger dan haar voorganger, maar wordt naar het einde toe meer uptempo. Het lijkt alsof de maan samen met Eris wordt meegesleurd in de baan om Neptunus. Op het einde lijkt het alsof er een botsing heeft plaatsgevonden en Dysnomia ophoudt te bestaan.
Het vierde nummer is getiteld Aphelion, het punt waarop een hemellichaam, dat zich in een baan om de zon bevindt, het verst van de zon staat oftewel in dit geval, het verst van Neptunus. Het is een lome, trage, monotone track die na de clash tussen de hemellichamen de wonden likt.
Het project Semai was voor mij tot voor kort onbekend terrein, maar ik kan dit sterk aanbevelen aan iedere drone / noise /dark ambient fanaat!
Delen op
Tags
Andere recensies
