Genre(s)
Nepenthes, tropische bekerplanten, ook wel vleeseters die mits een soort zoete nectar hun slachtoffers in de val lokken en ze smakelijk verteren. In de Griekse mythologie dan weer het medicijn dat een Egyptische koningin aan Helena, de vrouw van Menelaus gaf en dat gemengd met wijn een einde moest stellen aan alle pijn en lijden. Het is meteen ook de albumtitel van het debuut van deze Seekers Are Lovers, naar een nummer van Cocteau Twins ook al hebben deze Seekers Are Lovers muzikaal weinig te maken met deze legendarische Britse band.
Laat ik met het mindere nieuws beginnen, ik heb het niet voor de metalig snerpende gitaarsolo’s die hier helaas af en toe, gelukkig niet in elk nummer, van de partij zijn. Zo dan hebt u meteen het mindere nieuws al kan het in uw geval uiteraard ook een ander verhaal zijn. Deze Seekers Are Lovers wordt een mooie toekomst voorspeld, ze hebben de looks, de attitude, maar ook de muziek. Muzikaal puurt het trio uit een gothic rock verleden, aangestuurd met de nodige glam invloeden en eigentijdse synths en elektronische arrangementen. Het levert in hun bio het niet meteen spannende label melodieuze dark rock op en dat is het in zekere zin ook, maar het is toch wel net ietsje meer.
De groep liet voor het eerst van zich spreken met de cover van “Smalltown Boy” (Bronski Beat) die ze van extra gotisch melodrama en gitaargeluid voorzien. Het nummer tekent ook present op dit album maar is natuurlijk geen maatstaf om de muzikale verdienste van deze Seekers Are Lovers op af te rekenen. Het is en blijft immers een cover. Gelukkig is er ook voldoende eigen materiaal waarvan opener “Transfrom The Urge” clipgewijs als uitsmijter wordt gepresenteerd. Een nummer met een meer modern geluid dat stevig door rockt op een elektronische ruggengraat met een gothic zieltje. Zeker niet slecht, maar ook weer niet van die aard om in katzwijm te vallen en Seekers Are Lovers uit te roepen tot de ‘next big thing from gothland’. Wil u zelf oordelen? Wel onderdaan vindt u het clipje bij dit nummer.
“Hunting A Ghost”, kent een meer donkere natuur, met de nodige spanningsbogen zonder hoogtepunt. Ingetogen gothic rock zowaar, helaas is er zowat halverwege een gitaarsolo die voor mij niet echt had gemoeten. “Frozen People” heeft zelfs een London After Midnight vibe, ook al probeert de gitaar weer te soleren in te veel echo. “Haley” is een melodieuze goth rocker, goed in het oor en toch mysterieus genoeg om serieus te nemen. Waar een muze al niet goed voor is, hier vergeef ik graag “Haley” die zich sensueel rond de gitaarsolo wentelt. Glam goth zondermeer. Goeie tekst ook.
Met “Deadly Cure” zijn we halverwege, een logge, zware donkere rocker, niet meer niet minder. “Tyrants” van zijn kant voegt daar wat meer melodie aan toe, blijft rocken en brengt gothic rock in de tienerkamer. Hoe zijn we ooit zelf begonnen? Je kunt het als tiener slechter treffen. “Cold” trekt de logge registers van de moerasrock nog eens open, al contrasteert dit wel met het stemgeluid dat als een soort luchtig windje door de muziek blaast. Niet dat het storend is, het verlicht evenwel al kent “Cold” een sterk refrein, ‘Cold you are so cold, and this bride is old, I don’t want to satisfy your madness’. Er zit best wat in, ook in “Don’t Loose Yourself”, dat opent als minimale electro pop maar al gauw door een soortement Lords Of The New Church gitaar en een schreeuw wordt overstemd, glam goth, juist daar heb je het weer en ondertussen hebben we ook alle nummers op dit debuut gehad.
Ondanks de pijnpunten valt er best ook veel goeds te rapen op deze “Nepenthes” en toont het album een groep met potentieel die zoekend is naar een muzikale vaste grond of deze misschien wel al gevonden heeft in zijn eigen hybride stijl tussen glam, goth en dark rock. Toch een naam om in de gaten te houden.
Seekers Are Lovers (facebook)