Een veteranenpunkgroep uit de Belgisch/Nederlandse grensstreek. Frontman zanger-gitarist Patrick Delabie kwam uit Zundert, net over de Nederlandse grens, maar hing wel rond in de punkscene rond Antwerpen en daar leerde hij Geert Budts (Bootsie) kennen (Butsenzeller, Traktor, DAAU, ZOOL., Hersencellen…) die hij in 1987 vroeg om bij Scoundrels te komen drummen. Geert Budts was toen pas 17 jaar en is dus al te horen op de tweede Scoundrels plaat “Join Hands” uit 1988. Het debuutalbum “Don't Cry For The Moon” dateerde uit 1986.

Scoundrels stonden in het verleden in het voorprogramma van grootheden als The Damned, NOFX en Herman Brood en zitten zelf qua sound ergens tussen seventies Buzzcocks en eighties Hüsker Dü. De derde Scoundrel is tegenwoordig bassist Wim IJff.

Vanaf 1980 tot 1990 heeft Scoundrels overal in Nederland en België opgetreden. Maar begin jaren 90 gaf de groep er de brui aan. De muzikale nalatenschap was een tape en twee vinylplaten. Maar vorig jaar, 32 jaar na de split, kwam er een reünie met een nieuwe plaat (vinyl, LP) van de Scoundrels: “Oh No! Not Again!” (11 songs, 30 minuten). Inmiddels treedt Scoundrels weer regelmatig op in Nederland en België waarbij zowel nieuwe nummers als de oude hits worden gespeeld. In Antwerpen stelden ze het nieuwe album voor in de Djingel Djangel en De Wommel.  

Scoundrels gaan thematisch deels terug naar de jaren 80. Net zoals toen is er nu een Russische dreiging en nog steeds worden de rijken alsmaar rijker en de armen alsmaar armer. Enfin, er is weer (of nog altijd) genoeg om hen kwaad over te maken en pakkende punksongs over te schrijven. Maar de Scoundrels blijven niet hangen bij die oude, zij het nog steeds relevante thema’s. De nieuwe nummers gaan even goed over actuele zaken in de wereld van nu. Zo is “Drone Pilot” een heel cynische song vanuit het standpunt van, jawel een drone piloot: moorden zoals in een videogame…

“Mirror” is dan weer gericht tegen onze ‘vrienden’ wappies en conspiracy zotten en de tekst daarvan wil ik jullie niet onthouden (zie hieronder). Tja, de wappies… ‘Who needs enemies with friends like these’ zingen ze in “Who Needs Enemies” en die quote sluit hier perfect bij aan…

“Blue Sky Over Wasteland”, de eerste single uit het album klinkt een tikkeltje stonerrock, terwijl de stevigste songs als “Mirror” (mijn tweede favoriete nummer) of “Hey Hey” (de derde single uit het album) aardig naar hardcore beginnen te neigen.

“Molasses”, de tweede single uit het album, is met stip mijn favoriete song. Zowel muzikaal als tekstueel is dit het onbetwiste hoogtepunt van dit album. Als ik een song uit deze plaat zou mogen kiezen als bijdrage aan een Nederpunk sampler, dan zou het ongetwijfeld deze zijn. Deze geweldige song begint als volgt: ‘The masses the masses / Loud & proud / In solitude, sad down & out / The masses the masses / Can’t relate / Xenophobia generate hate /  The masses the masses / Can’t blend in / Alienate with a stupid grin’. Ja, ze krijgen er ongenadig van langs en terecht.

 “Oh No! Not Again!”. Toch wel! Hier zijn Scoundrels weer met een oerdegelijk punkalbum en ze hebben nog niets aan energie en kwaadheid ingeboet. Support your local scene!   

www.scoundrels.nl

https://scoundrels3.bandcamp.com

https://www.facebook.com/Scoundrels19801990

Mirror

Scientists under suspicion all because of you

Billionaires are politicians all because of you

Hippies want new religion all because of Q

Fascists have a mission all because of you

The mirror of disbelief

Youth is rioting in the street all because of you

People dying of disease all because of you

Nowhere to go no one to meet all because of you

I feel defeat all because of you

Conspiracy conspiracy

That’s where you hide in case of emergency

Conspiracy conspiracy

You’re just a case of bad rationality