Over deze Sad Madona is niet al te veel geweten, behoudens dat het hier over een soloproject van Parijzenaar Rémi Lauvergne gaat die voor het eerst een aantal in eigen beheer uitgebrachte digitale singles samenbalt op deze debuut ep, “Dramatic Dance”.  Sad Madona tovert ons een intimistisch, ietwat droevig synth tapijt uit de boxen, her en der aangevuld met wat electro pop en zelfs een minimal cold wave krampje. Een sfeer die maakt dat de jaren 80 nooit ver weg zijn al vermoed ik sterk dat Rémi nooit echt de muziek uit die jaren 80 heeft beleefd.  

De ep opent met het mooie “Spirit Of Extasy” (zie clip) dat wordt gediend van een prikkelende dansbare ritmiek en meteen de sfeer voor deze “Dramatic Dance” de huiskamer in gooit. Een sfeer die eerder bij de herfst hoort dan bij de lente, maar mij hoor je niet klagen. De taal is steevast Frans wat een extra dimensie toevoegt aan de nummers en de Franse taal kan, iets wat al werd bewezen door stadsgenoot Sydney Valette,  perfect doorheen de synth ‘wavende’ golven worden gevlochten.

“Love Balmain” is een dansbare track, al is het ook hier vooral een introvert dansen in zichzelf want de wereld is al gek genoeg. Warm en koud, een beetje zoals de mengknop van de douchekraan maar eens de juiste mix gevonden, is het heerlijk douchen. Dat is ook het geval bij deze Sad Madona, ik durf het heerlijk vinden en nadat een krakende naald het einde aankondigt van het vinyl, schuif ik de zwarte nikkel nog een keer onder de naald, en nog een keer en nog een keer...

“Crimes” staat bol van de ingehouden passie, “Witch Coast” is in een demoversie beschikbaar en is het meest recente stukje muziek op deze “Dramatic Dance”, de nadruk ligt hier op aanzwellende synths die over de dansvloer zweven. “Idole” met medewerking van de Mega Seva Drive club krijgen we in twee versies, het origineel en een  Skyleses versie. Het verschil? Wel de remix is zowat twee minuten langer en trekt het tempo wat op, strijkt de ritmes strakker en lonkt naar de nachtclubs met zijn repetitieve, hippe beat. Nadeel, de sfeer wordt een beetje ondergeschikt aan het dansen en laat het net die unheimliche melancholische sfeer zijn die Sad Madona tot Sad Madonna maakt. Dat wordt aan het eind bewezen door “Cemetry”  al is de stem hier net iets te glad om echt goed te zijn. Gelimiteerd op 300 exemplaren en op is op. Maak kennis met Sad Madona als u dromerige synth wave in het hart draagt!

Sad Madona (linktree)