De naam Rosetta Stone zou bij de liefhebber van gothic rock moeten klinken als een zware bel. De groep rond Porl King stond zowat mee aan de zwarte wieg van de tweede golf gothic rock bands die van over de kleine plas bij ons kwamen aanwaaien, al werden die in die dagen hier bij ons vaak verdrongen door hun Duitse geestesgenoten. Ik heb het over de jaren 90. De eerste Rosetta Stone ep “Darkness & Light” verscheen in 1989 bij Futurity Records maar het was het albumdebuut “An Eye For The Main Chance” (1991, Expression Records) waarmee de groep een bloedspoor in de gothic rock scene zou trekken.

Vele hits en begeerde albums zouden volgen tot de groep in 1998 splitte, Porl King zocht zijn heil in andere, schraal succesvolle projecten als Miserylab en In Death It Ends, maar het Rosettta Stone waakvlammetje bleef al die tijd branden. Temeer het Amerikaanse label Cleopatra Records (Cleo Rec.) interesse in de band bleef tonen en dat leidde in 2019 tot het album “Seems Like Forever” bij dit Amerikaanse label. Rosetta Stone was terug. Ondertussen volgden nog heel wat releases en zo verscheen recent ook deze “Nothing Is Sacred”, een album waarop Porl King, want tegenwoordig is Rosetta Stone zijn soloproject,  een aantal klassiekers uit verschillende genres in een Rosetta Stone jasje giet.

Echter, voor wie de originele jaren 90 Rosetta Stone kent is dit album eerder een flauw afkooksel van het origineel, dat dichter aanleunt bij de latere projecten Miserylab of In Death It Ends. De covers missen aan kracht en 'goth feel' tout court om de naam van Rosetta Stone weer hoog aan het gothic rock firmament te schrijven en dat is spijtig, maar eigenlijk was dit ook in 2019 al hoorbaar op “Seems Like Forever”. Gezien het tegenwoordig een soloproject betreft doet de elektronica ook veel meer zijn intrede, en ok, de stem van Porl King is nog altijd gothic rock ‘fähig’ maar dat is het dan zowat.

Jammer, want covers van nummers als “Black Hole Sun” (Soundgarden), “Don’t Fear The Reaper” (Blue Öyster Cult), “Tomorrow Never Knows" (The Beatles), “Sex Type Thing” (Stone Temple Pilots) of “Silver Machine” (Hawkind) hebben ongetwijfeld meer gothic rock potentieel dan wat wordt getoond op deze “Nothing Is Sacred”. Uiteindelijk is dit album vooral een luisteralbum, met 10 vlot in het gehoor liggende, rustig voortkabbelende nummers met een goth ondertoon, niet slecht, dat niet, maar met een permant gevoel van net niet, 'soft gothic rock' zeg maar. Dat dan weer wel. Ik geef ook toe, mocht ik de originele Rosetta Stone niet kennen dan scoort dit album wellicht een punt  meer, maar Rosetta Stone is nu eenmaal een naam die verwachtingen schept. Vandaar. Verkrijgbaar digitaal, op cd en op gelimiteerd wit en purper vinyl.

 

Rosetta Stone (instagram)