Het begon allemaal vooraan 2022 voor deze Rabbits Wear Boots, een product van Sandy Nijs (alias Maghtea) die je misschien kent van zijn werkt met Hybryds. Hybryds, ook klaar met nieuw werk “Mythopia The Sequel” dat hier later in een kundige review van collega Xavier Kruth zal verschijnen, verkende reeds op meerdere albums de paden van ritual, tribal, over ambient tot noise en industrial, altijd via een magische invalshoek. Het project Rabbits Wear Boots heeft tot doel aan te zetten tot compromisloos dansen, niets meer en niets minder.

Begin 2022 verscheen in eigen beheer het album (op het eigen 3Rio Art) “Transhuman Dystopia”, nadien volgden nog heel wat digitale singels en daarvan hebben er nu, naast nieuwe nummers, een weg gevonden op het tweede album “No Style No Rules”. Op dit album is het dansen om het dansen zo mogelijk nog verder uitgediept, maar dan wel met ‘non commercial dancefloor fillers’, zo heet het ook op de hoes. Wie de esthetiek kent, weet meteen dat je dit project met een flinke korrel zout moet nemen en dat de retro vintage look op eigenzinnige wijze een soortement sci-fi link legt met het losbandige heden waarin zowel de Cha Cha Cha als de limbo worden herkauwd tot industriële breekijzers.  

Rabbits Wear Boots wil dan ook geen stijl erkennen, stijlloos zeg maar een beetje als de no wave van de jaren 80  maar dan in een dans sausje. En dat kan zowel mutant aangestuurde voodoo disco zijn op “Ta Ta Oohm” waarbij de glitterbollen en plateauzolen etteren op de dansvloer als de hyperkinetische 'flat line' dreun die luistert naar de naam “Euthanasia” tot de meer industriële techno van “Cyber Rave”.  Zolang lijf en leden maar bewegen op de baslijnen en de geest zich verruimt tot één dansende menige in een “Acid Rock Orgy”.

Een totaal andere kant dan de meer spirituele Hybryds, hoewel sommige nummers hier ook de trance tussen de oren injecteren, soms zelfs met een hamerende tribale dreun als in “Is Anybody Out There”. Of hoe muziek het primitieve wezen van de mens terug in ons naar boven brengt.  De konijntjes huppelen lustig verder en de wortel die hen wordt voorgehouden luistert naar namen als “Bright Future” of “Maschinist Run”.  Deze laatste is evenwel een stoomlocomotief die zich voortbeweegt op electro kracht. Variatie is onmiskenbaar een troef bij Rabbits Wear Boots dat met “Virtual Acid Trip” nog eens bewijst dat je jezelf maar beter in een roes danst wil je even ontsnappen aan een vaak niet meer te snappen werkelijkheid.

Het album is digitaal verschenen op het bandcamp platform van Rabbits Wear Boots, hier klikken is de boodschap. Veel meer nog dan het debuut maakt deze “No Style No Rules” zijn intenties helemaal waar. Van een sensuele buikdans tot robotisch 'hakken' onder de strobo. Alleen in “Deep Dark” mag het licht even uit. Konijntjes zijn hitsig maar best tam voor de lichtbak. Een uitlaatklep zonder meer, eclectisch en genreloos als nog wel altijd de echo van de stuurman, hier muzikaal bij gestaan door Traumasutra. 'No rules, no style, only the beat and a bass line to move your body and empty your mind'. 

Rabbits Wear Boots