De laatste van het jaar 2024 van het fijne en unieke Belgische Je M’en Fish label is er eentje geworden van de Belgische, experimentele elektronische jaren 80 band Pseudo Code. Eén van de projecten rond cultfiguur Alain Neffe (Bene Gesserit, Human Dance, Human Flesh, Sic en veel, veel meer) hier bijgestaan door Guy Marc Hinant (medeoprichter van het Sub Rosa label) en Xavier Stenmans. Een naam in het ‘do it yourself’ tape circuit van de beginjaren 80 en nu nog altijd legendarisch voor zij die liefhebberen in minimale analoge electronica, die gretig als invloed wordt opgenomen door de huidige minimal electro lichting.

Met andere woorden, ken de originelen en één van die Belgische originelen is dan zeker Pseudo Code die via Alian Neffe’s eigen Insane Music label een aantal releases aan man en vrouw bracht. Op deze “Light/Live” krijgen we een herneming van de ep “Light” die in 2006 bij Was Soll Das Schalplatten (nu WSDP) verscheen maar muziek bevat opgenomen in 1980 en 1981 en een live regsitratie van een optreden op 10 juni 1981 in de Brusselse AB (al zag die er toen wel iets anders uit, Pseudo Code stond er die avond live met Zev, Blurt en Tuxedomoon op het podium) dat nooit eerder werd uitgebracht. Zoals altijd bij Je M’en Fish verpakt in een zeer verzorgde, betaalbare en strikt gelimiteerde uitgave, 200 in totaal waarvan 2 ‘splattered’ kleuropties elk op 100 exemplaren.

De A zijde begint, een beetje sarcastisch met “Could It Be A Hit?”, ‘hit’ stond alvast niet in het woordenboek van Pseudo Code maar het is best wel een aantrekkelijk en aanstekelijk nummer, al zeker voor het eerder meer experimentele Pseudo Code, die vooral aan bod komt op de B zijde in hun live uitvoering. “Waiting For Zorro” is een titel die meteen ook de ietwat absurdistische en dadaïstische insteek van dit project bloot legt. Met een hypernerveus ritme als een springveer. Om tot dit geluid te komen maakt Pseude Code naast elektronica ook gebruik van meer klassieke instrumenten als daar zijn, gitaar, orgel, bass, speelgoed xylofoontje, sax, pianet en veel meer.  Immers, alle geluidjes zaten toen nog niet in één elektronisch doosje, laat staan softwarepakketjes. “Watoo-Watoo” doet een beetje aan generatiegenoten Telex denken, “Take Care!!” is allicht de meest experimentele studiobijdrage met wortels in de proto industrial, “She Got Blue Eyes (Wow)” tot slot schuurt zich ook ietwat aan tegen Kraut (zonder rock). De Belgische Kraftwerk ontmoet The Legendary Pink Dots. Ook dat.

De B zijde dan, waarop in de “Introduction” de organisator zich verontschuldigt voor de ‘retard’ en ons voorstelt aan Pseudo Code die meteen invalt met “The AB Effect” een experimentele, proto industriële track met de sfeer van de meer experimentele Virgin Prunes in  hun prille jaren, al hadden die laatsten ongetwijfeld een hoger performance gehalte.  Hetzelfde gevoel hou ik een beetje over aan “...Contre Tous...”  al is elektronisch experimentele insteek hier een tikkel hoger, bewust tegendraads en contraproductief als het om hitgevoeligheid gaat. Maar zoals al eerder gesteld dit was geen criterium voor Pseudo Code en zou dat eigenlijk nooit voor elke echte artiest mogen zijn. “Nothing More” haalt net iets meer dan de minuut en toont een glimp Throbbing Gristle, gejaagd en ietwat turbulent, ik meen de splijtende zinsnede ‘oh I wanna lick myself’ te ontwaren. Tot slot is er “Even Americans Can Cry” dat een zeer rustige aanzet kent en bijna lieflijk, ja ook dat is Pseudo Code, blijft voortkabbelen met een psychedelische ondertoon.

Welkom in de wereld van Pseudo Code. Dit is er eentje voor de durvers of voor liefhebbers van prematuur elektronisch experiment surfend op de vleugels van industrial, kraut, dadaïsme en koppige muziekmakerij. Het siert Je M’en Fish dat ze dit project in een verzorgde uitgave weer in de vitrine zet. Als toemaatje een interview met Alain effe  uit 2016. Lees hier ook onze review van een andere project van Alain Neffe, de Bene Gesserit lp “Insanely Live” die eerder dit jaar bij Je M’en Fish verscheen! 

Alain Neffe / Insane Music (facebook)