Het Italiaanse Stanze Fredde label specialiseert zich in eerder obscure analoge synthwave op de leest van de jaren 80 en lijkt nu definitief vertrokken. Het label is overigens uiterst sympathiek want elk release is zeer strikt gelimiteerd en wordt met de hand voor u vervaardigd waardoor, ook al gaat het om dezelfde release, elke versie op zich weer anders en dus uniek is. Met Paroxysm, een nieuw project van Christian Usai (Love of Consolation, Neomortoria) presenteert het label ons het debuut “Before Christ”.
Nu, weinig kans dat je al eerder van deze meneer hebt gehoord, maar met deze Paroxysm zet Dark Entries (wie anders) alvast de deur open voor een kennismaking. Dat deze Paroxysm knipoogt naar de jaren 80 is al geen verrassing meer, maar hier eerder naar de alternatieve wavepop of electropop van die jaren zo u wil. Zoals het weemoedige “Into The Nowhere” of “Waltz” waarbij een soort minimale low-fi postpunk zeer sfeervol door de boxen galmt.
Deze release is op heden ongetwijfeld de meest sfeervolle en rustige op dit label. “Decadence” wordt geïnjecteerd met een pop 'feel' maar blijft in datzelfde weemoedige sfeertje hangen. Een sfeertje dat zo mogelijk nog wat weemoediger wordt in het zalvende “100 Deaths and 100 Eyes” (zie statische clip), dat verder borduurt op de eerste electro klanken van de jaren 80, die sfeer wordt anno 2024 moeiteloos geëvenaard.
De muziek is overigens volledig analoog in elkaar gestoken in de thuisstudio met hulp van een Roland D 20, een Microkorg en een Teac Model 2a voor de mixing. “A Game Of Mirrors” komt door de melancholie gordijnen binnen als een sprankeltje hoop, met een semi vrolijk synthlijntje dat evenwel nog altijd de herfstkleuren ademt, het wordt trouwens gepresenteerd in een demoversie. Hetzelfde voor “Changing Ways” dat ons heerlijk dromerig uitwuift. Deze “Before Christ” is ongetwijfeld het meest weemoedige en analoge stukje synthwave die uit de Stanze Fredde stal komt aangewaaid. Maar in die zin interessant dat het je kennis laat maken met de figuur Christian Usai, die zich ondanks alle sociale media goed weet te verbergen, evenals zijn diverse projecten.
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971