Elektronisch dark wave / synth wave project uit Bogota - en dat ligt nog altijd in Colombia - dat tot bij ons wordt gebracht via het Duitse Cold Transmission Records. Eigen aan deze projecten is dat ze veilig gehecht zijn met de jaren 80 en vaak op eenzelfde minimalistische manier muziek van te veel poeha arrangementen en overproductie bevrijden. Met dit soloproject van ene MEL Zb (Juan Manue in het echte leven) houdt deze meneer het vrij simpel en net daar zit de kracht van dit Noromakina.

Nummers als “Decay” en “EStoy” zijn vals vrolijk en zetten spontaan aan tot dansen. Baslijntjes grossieren in “Grave” en lijken ietwat te knipogen naar She Past Away, al giet Noromakina er zijn eigen 'noisy' synth sausje overheen. Ook “Escape” kent een geinig basloopje waaroverheen de synths uitwaaieren als waren het aarzelende gitaren. Alle nummers zijn eerder strak, dansbaar en kort van stuk. Wat maakt dat dit debuut geen enkele seconde gaat vervelen.

In Colombia lijken ze goed naar actuele dark wave bands te hebben geluisterd en de trucjes herhalen ze moeiteloos. Meer nog, ze geven er een eigen smoelwerk aan dat bij mij bijzonder in de smaak valt. Leg je oor maar een keer te luisteren bij het meer poppy aandoende “Shadows” of het springerige “Sin”. Het purperen vinyl album kent 11 nummers, de cd versie doet er daar eentje bij, “Fade”. Even prikkelend en eigenzinnig als de rest op dit gesmaakte albumdebuut. Laat deze review even kort en krachtig zijn als dit albumdebuut!

Noromakina (facebook)