Deze Neurasthenic is een relatief nieuw cold wave project uit het Franse Lille, vlak bij de Belgische grens. Met deze “Life Of Pain” brengt lijf en leden Sébastien George, die zich met verschillende gasten laat omringen (Night Train To Nowhere, Mark Freeth, Carlo Van Putten, Sylvain Daems), zijn debuut uit. Als invloeden geeft de bio namen op als Bauhaus, Joy Division en The Chameleons. Dan zijn mijn oren alvast gespitst.
Al geef ik meteen toe dat de muziek van deze Neurasthenic veel eigentijdser klinkt, vol van broeierige elektronica die zich naar eigentijdse darkwave normen schikt en de erfenis van de magische jaren 80 met een zekere 'pop feel' weet te brengen. Dat is al meteen duidelijk bij de eerste twee nummers “Routine” en “Alprazolam” die al eerder als singel werden uitgespeeld en beide zijn voorzien van een clip (zie hieronder).
“In Possesion”, is zowat een mélange van Radiohead en Bauhaus, vrij vlot maar net bijtend genoeg om niet te worden opgeslokt door het verdriet van de massa. “Just For A Moment” is dan ietwat strakker, een mooie darkwave song met een ‘pop feel’ en vooral een heerlijke baslijn, te warm voor cold wave al heet het volgende nummer dan wel weer “The Cold Wave”. Cold wave, een genre dat in Frankrijk toch altijd al een ietwat bijzondere klankkleur had en de definitie die wij er hier in de jaren 80 aan gaven oversteeg ...
“The Cold Wave” is poppy en sfeervol, met een echo The Chameleons in de compositie. Ik mag het eerder gitaarwave noemen. Het titelnummer, ook in zijn demojasje present, laat het torment van de jaren nog eens doorklinken op een zacht bedje van synths dan wel. Het korte “Pitch Black” (ook in een instrumentale versie aanwezig) en “War” (mijn favoriet) komen nog het best, mede door een meer minimale aanpak, in de buurt van het label melodieuze cold wave.
Deze Neurasthenic zal met zijn debuut niet als een sensatie worden binnengehaald maar is één van die actuele projecten die teert op de erfenis van de jaren 80, dat niet onder stoelen of banken steekt, en met “Life Of Pain” een plaat (nu ja cd) aflevert die het actuele postpunk / darkwave geluid vertaalt in het Frans.
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971