Het mag geen toeval heten dat een Brussels platenlabel zich als Je M’en Fish etaleert. Een label dat dan ook met graagte vist in de grote vijver van ontgonnen en nog te ontginnen diepe waters. Dat leverde al compilaties op zoals de Anthologies-reeks waarvan de 3 reeds uitgebrachte volumes meer dan de moeite waard zijn om te ontdekken. Maar ook een straf tijdsbeeld van This Vale Of Tears of nostalgisch wederkeren met The Neon Judgement/Neon Electronics.
Nochtans wars van bepaalde genres en turend over eigen landsgrenzen heen, levert het label ook leuke vondsten af die we anders misschien wel aan ons voorbij zouden laten gaan. Kind aan huis is bijvoorbeeld ‘Nehermere’, een project uit Wirral, een district uit het Engelse Merseyside. Opgericht en nog steeds getogen door 1 man alleen, het drum and bass-genre ontgroeid en zich tegenwoordig vooral bezighoudend met vakkundig gemanipuleerde break-beat.
Nethermere levert zo, na een aantal alleenstaande singles, het album ‘Intrinsic’ af. Een vinylplaat dat met zijn zeven tracks zonder woorden het experiment aangaat met elektronica op eigen intrinsieke wijze.
Het Intrinsic-album bevat ambient als onderlegger van de broken beats met leuke aanvullingen van een donker klinkend tapijtje zoals in openingstrack ‘Escher’. Samengesteld met een haast wiskundige formulering zoals ook door wijlen kunstenaar Maurits Cornelius Escher voorgedaan in zijn houtsnijwerken en lithografieën. Het mag geen toeval zijn. En zo kent elke track op zich wel iets dat geen woorden nodig heeft maar door zijn omvang bepaalde parameters toevoegt om het bijzonder aantrekkelijk te maken. ‘Telemetry’ durft zo zelfs de richting van minimal tech te doorgronden. Het ecliptische ‘Equinox’ is bijzonder knap in zijn opbouw.
De B-kant gaat verder op het geslaagde elan waarbij het bovenzinnelijk ‘Intangible’ een dubby geluid meekrijgt. ‘Regret’ is magnetisme in vol experiment, terwijl ‘Wasteland’ in tegenstelling tot zijn titel zelfs vrolijk durft klinken. Afsluiter ‘Hemlock’ doet daar nog een leuk schepje boven op.
Intrinsic van Nethermere mag dan misschien niet voor iedereen weggelegd zijn, het is nochtans meer dan de moeite waard om te ontdekken, te herontdekken en voor lange tijd te laten nazinderen. Break-Beat als genre kan vaak eensworst zijn. Laat het duidelijk zijn dat Nethermere niet in die valt trapt maar er net zijn eigen identiteit aan weet te geven. Dat alleen al maakt het zo boeiend.
Andere recensies
