De sci-fi goth rockers van Near Earth Orbit, kortweg NEO (wat ook weer staat voor nieuw)  zijn aan hun zesde album toe, een album dat ditmaal de klimaatopwarming als thema lijkt te hebben, dat en het logische gevolg de zelf opgelegde uitroeiing van het mensdom. De toekomst galmt tussen onze oren,  als echo’s uit het verleden, waarschuwingen die we steevast negeren. Near Earth Orbit klinkt strijdvaardig maar houdt ook als vanouds vast aan de cyclische beweging van de natuur, alles is eindig en elk einde is tevens weer een nieuw begin. Maar van wat?

Esoterisch en filosofisch naar thema (en dat mag de fan niet verwonderen) wordt zware ‘ambiente’, dan weer pompende elektronica hier verzoend met holle en pompende ritmes en onheilspellende en zelfs dreigende arrangementen die onverwacht door de boxen worden gegooid. Opgericht in 2015  door Ashley Dayour (Whispers In The Shadow, The Devil And The Universe) en Artaud Seth lijkt deze Near Earth Orbit anno 2023 vooral nog het project van Artaud Seth (Garden Of Delight, Merciful Nuns) te zijn, de opvolger als het ware van diens iets meer aards gewortelde Merciful Nuns en dat maakt dat deze “Echoes Of The Future” geen licht verteerbare brok gotisch sci-fi bombast is geworden, maar veeleer gothic rock zonder de uitgesproken gitaren en vol zwarte gaten die ook in hun schijnbare stilte bijzonder krachtig zijn.

Meer elektronica ook dan gitaar, alles in functie van de post apocalyptische en dystopische sfeer die hier in de standaard van 8 nummers (zou dat zijn omdat een liggende 8 staat voor oneindigheid?) wordt gepresenteerd. Als een soundtrack van een aangekondigde dood, zo eindigt  dit album ook met de niet geheel opwekkende frase ‘the future is over, this is the end of al existence’. In een gelimiteerde uitvoering doet  u uzelf trouwens de ep “E.V.E.” cadeau welke slechts op  200 exemplaren exclusief in dit pakket is te vinden en waar ik aan het einde van deze  review nog een paar woorden over zeg.

Goed, deze “Echoes Of The Future” vangt aan met “The Long Loud Silence” die ons vol in het gezicht blaast, ‘the doomsday machine is the human race’ wordt er als het ware als een vast patroon ingesleten ware het niet dat “Decarbonised” ons op onze verantwoordelijkheden wijst want ‘we should be the architects of the future not it’s victims’. Muzikaal als een electro nummer aangedreven waartussen een verslavende ruimtewind waait als een rattenvanger van Hamelen.  “Silent Runner” begint onderhuids als een vergeten The Klinik om algauw opgejaagd te worden met een pompend ritme, alsof je als een onheilsbode van planeet tot planeet vliegt. Dit nummer wordt ingeleid door een spitsvondigheid (citaat) van Isaac Newton; 'gravity explains the motions of the planet but cannot explain who sees the planets in motions’.

Elk nummer vangt trouwens aan met een citaat waarop dan verder wordt geborduurd als waren die citaten ‘Echoes Of The Future’. Oorverdovende  therapie op een cocktail van bassen en synth rochels in “Hypersonic Asylum” om met de “Infocalypse” de vervuiling van fake news, desinformatie en leugens  te duiden als een baan om de waarheid richting afgrond maar ook als een roep om onszelf weer te ‘verlichten’ , gebald in een stevig, kort en behapbaar nummer dat wel eens aarzelend zijn weg naar de betere clubs zou kunnen vinden. Een roes die wordt verder getrokken in de robotische sound van “Android Human Slaves”, twee nummers waarin de artificiële intelligentie het lijkt over te nemen van de mens. Maar of dat beter of slechter is? Het zal allicht van de algoritmes afhangen want ook daar kun je alle  kanten mee uit, zoals op het dreigend aankloppende “Infernal Algorithms” , de vraag is maar wie manipuleert wie? Hier spreekt alvast ‘the high priest of a low cult’  die alle wegen digitaliseert tot onsterfelijkheid met een bezwerend, bijna primitief ritme.

Hoor je ze ook, de “Echoes Of The Future” die worden ingeleid met ‘the earth is in a death spiral, it will take radical action to save us if we could unfold the future, the present would be our greatest care’,  al lijkt het eerder aandoenlijke nummer dit noodlot te aanvaarden en zicht te verzoenen met onze verbondenheid en een ongekende oneindigheid, ook al is dit het einde van ‘bestaan’. U merkt het deze nieuwe Near Earth Orbit is weer verre van een hapklare brok goedkope radiomuziek, maar een reis met een onbekende bestemming waarin ons aller lot onherroepelijk met ons actuele handelen of niet handelen is  verbonden.

Zoals beloofd nog een paar woorden over de ep “E.V.E.” dat u in een op 200 exemplaren gelimiteerde oplage exclusief bij dit album kunt krijgen en dat, zo lijkt het wel, al een stap verder kijkt dan het album. Zo beginnen we hier met “Echoes Of The Past” , alsof we al op een andere planeet zitten en zijn geëvolueerd als discipelen van een “AI Father” die niet meteen lijkt over te lopen van empathie. Het titelnummer van deze ep “E.V.E.” glijdt als ruimtestof zacht over onze weke huid en staat naar het einde toe bol van spanningsbogen maar dooft vredig uit.

“NEOM (the asylum)” wordt ook elektronisch aangestuurd en lijkt het leven onder een therapeutisch synth tapijt toe te dekken, al mag er af en toe, als er weerom bloed door de aderen lijkt te stromen, ingezet worden op klinisch dansen tot we het “Hypersonic Elysium” bereiken en verder mogen dwalen in dit oord van de gelukzaligen die evengoed de verdoemden kunnen zijn. Near Earth Orbit draait vrolijk zijn rondjes en slaat ons weer om de oren met deze “Echoes Of The Future” + “E.VE. ep” , dat zijn weg zal vinden naar de meerwaarde zoekers die inhoud en donkere, bevreemdende en onheilspellende muziek graag als tuig gebruiken om mee door het mysterie van de onbekende ruimte te reizen, want zo en niet anders klinkt New Earth Orbit.

Near Earth Orbit

Near Earth Orbit (facebook)