‘n Tales is even Belgisch als uw frist getapt gerstenat. ‘n Tales zijn de broers Sammy en Christophe die hun liefde voor jaren 80 gitaar wave niet onder stoelen of banken steken. Waarom zouden ze dat ook als dit kan resulteren in het mooie, sfeervolle en weemoedig album “Descending” dat ontegensprekelijk een The Cure sfeertje ademt?
Al is het geen goedkope kopie. Integendeel, ‘n Tales heeft zijn eigen stijl en doet wat het doet (h)eerlijk en oprecht vandaar dat dit debuut in eigen beheer (op het eigen Tales Room) zulke grote ogen weet te gooien. Al was het maar omdat ook ik opgegroeid ben in dit magische era van de jaren 80.
Het album opent met de titel “Reincarnation” alsof het zeggen wil: hier is de wave terug, en dat gevoel, die wat contradictorische mix van weemoed en vrolijkheid, zal je voor de volledige speelduur van dit album in z’n greep nemen. Verloren liefdes en hoop in “All The Rain”, goede moed in “Go!”, mijmerend in “Diamond’, dansbaar in “Japan” hoewel er geen reden is tot dansen (are we gonna drop the bombs on Japan) of vol schone treurnis in “Pripyat” (cold wave op kabbelende golven)... ‘n Tales brengt het allemaal op één album. Niet één skip moment. Heerlijk, eenvoudige ijle synths, strakke ritmes, snijdend dan weer sprankelend en dan weer treurende gitaartjes en een ietwat typerende klagerige en mijmerende zanglijn. Schoon. Ik kruip bij mezelf naar binnen.
In een eerlijke en rechtvaardige wereld stonden de labels voor de deur om deze heren, die oprecht en ongegeneerd de praal en pracht van die (h)eerlijke jaren 80 gitaar wave vol in het licht zetten, een deal aan te bieden. Heerlijk wegkruipen op je kamertje onder een dekentje en alleen de muziek laten binnen komen, je kent dat wel, wat waren die jaren 80 toch zalig, een feit waar ik door deze ‘nTales nog eens vol mee wordt geconfronteerd. En dat op mature leeftijd, maar volwassen, neen dat ben ik gelukkig nooit geworden daar heeft deze muziek altijd voor gezorgd. Dark Entries tip!
Delen op
Tags
Andere recensies
