In 2018 verscheen het succesalbum van de Wit-Russische formatie Molchat Doma bij het Duitse underground en cult label Detriti Records. “Etazhi” werd langzaam maar zeker een cult album dat ondertussen al bijna een tiental keer door het Amerikaanse Sacred Bones label in verschillende versies opnieuw is heruitgegeven. Tegen het weten van het Detriti label in, contractbreuk is dan ook een term die in deze opduikt. Feit is, na “Monument” is het vierde album “Belaya Posa”, net als het derde "Monument", evenzeer verschenen bij de Amerikanen die blijkbaar meer armslag hebben en ook tot bij ons in Europa hun producten slijten. Zo verscheen bij het label nog relatief recent oud werk van Xmal Deutschland en nieuw werk van Xmal Deutschland frontdame Anja Huwe.

Maar goed, Detriti Records moet niet al te rouwig zijn en ik leg je in het bestek van deze review even haarfijn uit waarom. Waar het “Etazhi” album mij zeer beviel omwille van de koude, eerder monotone en grillige postpunk met sterke jaren 80 referentie en inspirerende protopop is de postpunk, voor zover daar op deze “Belaya Polosa” nog sprake van is, op dit nieuwe album volledig glad gestreken. Het existentiële karakter van het eerdere werk heeft plaatstgemaakt voor een uitgepolijste en poppy benadering die dan wel zeer professioneel klinkt maar de ziel is zowaar uit Molchat Doma verdwenen.

Het album is ook het meest elektronische, en de gitaren worden steevast naar de achtergrond verwezen. Geen kille baslijnen meer, maar vlotte en ongevaarlijke ritmes met af en toe zelfs een voorzichtige maar weinig spannende ebm referentie zoals op de opener “Ty Zhe Ne Znaesh Kto Ya”, waarmee we allicht de meest potente song van dit album hebben gehad. “Son”, dat al eerder de wereld werd ingeworpen is dan wel ietwat dromerig maar mist het bijtende wat de songs op eerdere albums wel hadden en net de charme van deze Molchat Doma maakte.  

Het titelnummer is zelfs een ietwat ijdele poging tot een liefdevolle ballad in een griezelkostuumpje en “Chernye Tsvety” kent zelfs een trippy breiwerk als ritme. Dan moet enige opwinding komen van een elektronisch nummer als “III” of het licht geïnspireerde “Ya Tak Ustal”.  Ach, het zal allemaal wel piekfijn in elkaar zitten, perfect in de subtiele arrangementen zitten, ik mis gewoon bezieling, het donkere en rauwe van weleer. Dubbel jammer.

Afsluiten doen we met misschien wel met het beste, hoewel ook met een zeer jaren 80 aandoende pop feel nummer van deze nieuwe worp: “Zimnyaya”, al was het maar omdat er een zweem melancholie van afdruipt. Niet meer niet minder.  Op 26 oktober is de groep live present in de Antwerpse zaal Trix maar na het horen van deze “Belaya Polosa” betwijfel ik of ik aanwezig zal zijn. Veel verwachten is nooit goed en al zullen er fans zijn en worden bijgewonnen voor deze nieuwe Molchat Doma, ze zullen er ook verliezen.

Molchat Doma