Recensie

Misfortunes: Voices Never Heard

Genre(s)


Griekenland, het doet u misschien vooral aan olijven en Ouzo denken maar als regelmatige bezoeker van deze webstek weet u ongetwijfeld dat er ook heel wat moderne wave uit dit vakantieland komt. Denk maar aan Selofan, Kalte Nacht, Night In Athens, Paradox Obscur, Kriistal Ann, Grey Gallows, Terminal Serious, Data Fragments, Incirrina en nog heel wat meer. Je mag nu ook deze Misfortunes, het soloproject van Ioakim Vasileiadis uit Tessaloniki in dit rijtje zetten.

Dit project zag het levenslicht in 2014 en is met deze “Voices Never Heard” aan zijn vierde album toe, het eerste op Swiss Dark Nights en dat impliceert wellicht meer ruchtbaarheid én alvast een review bij jullie favoriete virtuele lijfblad Dark Entries. Misfortunes combineert moderne electropop met hedendaagse synthwave die de nodige melancholie door de composties laat waaien, luister maar eens naar “The Same Bitter Smile”. Niet meteen nummers waar u wild op gaat maar die eerder prikkelen tot een zeldzame introspectie in de vluchtigheid van het dagdagelijkse leven.

Soms doet het me ietwat aan een minder bombastische Diary Of Dreams denken, zoals in “Automaton”, dat weliswaar een beter glijmiddel in de synths smeert, al biedt de ritmiek in zo goed als alle nummers wel een houvast.  Heel af en toe valt de ritmiek zelfs een keer met de deur in huis, zoals met het vooraf als digitale singel gepresenteerde “Μια Ιστορία να  Αρνηθείς (A Story to Deny)” (zie statische clip). Al is deze dansbare opdringerigheid,  met een flinke slok minimal in zijn notenbalk, veeleer de uitzondering op de regel.

Ioakim Vasileiadis droomt en mijmert liever in de  schaduw van een olijfboom over de (verloren) liefde, het leven, over hoop en wanhoop in songs als “The Wait”, het mooie “Twenty Steps To Infinity” of “What If The World Has Already Ended” dat schoorvoetend wat aarzelende postpunk in het geluid toelaat.  Deze vierde worp is goed voor 10 nummers voor de synthpop en synthwave liefhebber die liever onderhuids danst dan op de dansvloer. Hij of zij mag alvast deze Misfortunes bijschrijven op de bucketlist.

Misfortunes (facebook)

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.