Dit, mevrouw en mijnheer, is Belgisch. Met een geschiedenis want het dark electro project van Oostendenaar Jan De Wulf werd reeds geboren in 1996 en wel met de tape “Il Castrato”! In 2021 riep ik het album “I Was Never Really There” (Dependent) uit tot hét dark electro album van het jaar en nu is er, eind 2023, een vervolg “Blue-Devilled”. Dit zijn zeer kort door de bocht de feiten. Hoewel de consument nog even geduld zal moeten hebben tot 1 december en bij het schrijven het vooralsnog moet doen met de nummers “Friendly Fire”, “Prophecies” en “Devil’s Gaze” (zie clips onderaan de review) kon Dark Entries al genieten van dit nagelnieuwe album. De privileges van een Dark Entries recensent nietwaar.

“Blue - Devilled” is een thema album geworden rond het eeuwenoude concept 'hel', vandaar dat we met dit album vaak in ‘vrome’ kloosters vertoeven, in de zin van ‘l’enfer c’est les autres' al werd deze uitspraak reeds door iemand voor mijn tijd gedaan vermoed ik. “Friendly Fire”,  het eerste nummer waarmee het ruime publiek kennis mocht maken, is een goede barometer voor het onheilszwangere sfeertje op dit album,  duister en soms zelfs vol horror, ietwat bezwerend en intens ook en zelfs lichtjes dreigend want er is geen ontsnappen aan de hel van Mildreda. Heel wat nummers verwerken ook samples van kloostergezang wat bijdraagt aan het donkere mysterieuze sfeertje en meteen de hel plaatst waar deze het minst wordt vermoed maar misschien wel het meest aanwezig is. Denk maar aan de reeks Godvergeten die recent voor de nodige turbulentie zorgde in Vlaanderen.

Een sfeer die de electro, ik corrigeer me,  de authentieke dark electro, rijmt aan een broeierig goth sfeertje en net dat is waar ik van hou, het kent ongetwijfeld een hoogtepunt, althans in mijn beleving in het nummer “Mirror View” dat me sterk aan het werk van WILL doet denken. Knap ding, tenminste als je al in de spiegel durft te kijken. Maar er zijn natuurlijk wel meer knappe songs, ook “Huit Clos” (de titel van het fameuze theaterstuk van Sartre waarvan het eerdere citaat afkomstig is) kent diezelfde geest maar neigt qua geluid iets meer naar industrial (electro). Ook de hel moderniseert, getuige ook “Lobotomy”  met een Dive knipoog al wordt met deze incisie de hel tussen onze oren niet verdreven. Er is hooguit een paar seconden berusting tussen de chaos. ‘I want you out of my head’ klinkt dan ook als een wanhoopskreet die in de stilte van het lijden verstomd.  

De instrumental “Damaged Goods”  kan perfect dienst doen als een betere soundtrack voor The Nun 1 of 2 (u mag kiezen), terwijl “Miss Destruction” de traditionele dark electro sound van weleer over het heden tilt, de duivel vernietigt als noodzakelijk kwaad tot de weder opbouw. “A Shift In Perspective” is een koortsdroom tussen kloostermuren, wat is goed en wat is kwaad, wie is het kwaad, ik of de ander?  Een nachtmerrie of confrontatie met ons universele en tijdloze mentale lijden. Nummers als “Devil’s Gaze”, “Awakening” of “A Dog From Hell” leunen dan weer aan bij de oude Canadese school, terwijl het gotisch aandoende “Karma Oyster” bij de meer Europese dark electro sound, denk aan Placebo Effect, te biecht gaat.

Het album is er ook in een gelimiteerde versie, een hardcover met een extra bonus cd van 5 nummers en een boekje van 60 bladzijden waarin “Blue - Devilled” wordt gevisualiseerd, inclusief de teksten. Laat ik alvast stellen, net als de maker van dit schitterend album, ‘the devil I see, has always been me’ of het kwaad zit ook tussen onze oren, al moet je dan wel in de spiegel durven kijken en dat is wat dit album is, een spiegel.  Immers, wie het kwade niet eert is het goede niet weert, ja, helemaal zelf gevonden ditmaal. “Blue - Devilled” is in zijn genre een huzarenstukje, intens en intelligent en muzikaal tot in detail uitgewerkt. Vandaar mijn conclusie, “Blue - Devilled” het dark electro album van 2023, het zou zomaar kunnen!

Mildreda (facebook)