‘Ik ben misschien niet de slimste jongen, maar ik ben niet naïef’; het zit al in het collectieve geheugen van de alternatieve muziekliefhebbers in Nederlandstalig België. Het nummer dateert van vorig jaar pas en de band achter het nummer slaagde erin in het donkere genre een instant Belpop klassieker te lanceren die niet moet onderdoen voor dé klassieker van pakweg De Brassers.
Is dit de “En Toen Was Er Niets Meer” van een nieuwe generatie? Dat is misschien nét iets te veel eer voor het nummer en iets te voorbarig - afwachten maar - maar in elk geval kon dit plaatje niet onbesproken blijven op Dark Entries. “Naïef” is trouwens tot op heden het enige Meltheads nummer in het Nederlands. De rest van het repertoire is Engelstalig.
De band ontstond pas in maart 2018. Een 'melthead' is iemand met 'weggesmolten hersenen' door te veel drugs. Hun eerste single, “Disco Of L’Amore” verscheen begin 2019. Meltheads gaat actief aan de slag met de erfenis van bands als Wire en The Stooges. Vonden ze die albums in de platenkasten van hun vaders of nonkels?
Meltheads zijn een jeugdig kwartet uit Antwerpen, waarvan de leden elkaar leerden kennen op de middelbare school. Meltheads maken stevige alternatieve rock, ergens tussen punk, postpunk, garagerock, gitaarwave en grunge. Persoonlijk leerde ik hen kennen toen ik hen live zag op De Toots Sessies op de VRT en ik bijna van mijn stoel viel bij zoveel songschrijverschap en jeugdige energie en enthousiasme.
Het was denk ik geleden van Whispering Sons dat er nog zo veel aandacht was voor een Belgische postpunkband dat die ook nog wist door te stromen tot bij het bredere (alternatieve) publiek. “Naïef” van Meltheads schopte het zelfs tot op de eerste plaats in De Afrekening en wist er “Dicke Titten” van Rammstein van de troon te stoten. Meltheads mochten ook mee als support voor dEUS op 17 Europese shows (waaronder Keulen, Parijs, Londen…) en ze speelden daarnaast op festivals als Pukkelpop en de Lokerse Feesten. En dat allemaal voor een jonge band wiens debuutalbum nog moet verschijnen!
Op dit vinylplaatje “Naïef” (een 12” op 45 toeren, een maxi dus zogezegd), staat het onvolprezen nummer in vier versies te schitteren, de originele versie met stevige gitaren, een 'extended version' van het origineel (die met zijn 4:22 minuten eigenlijk maar 37 seconden langer is), een ‘new wave version' (of noem het gerust cold wave versie in de stijl van De Brassers) en tenslotte een live versie, zoals ze die brachten op 20 maart 2022 in de Trix tijdens hun deelname aan Humo's Rock Rally, waar ze het trouwens tot op de tweede plaats schopten (winnaars werd het indiepop vrouwentrio BLUAI).
Onze voorkeur gaat uit naar de new wave versie met meer synthesizer en doom klanken, maar het origineel met de stevige gitaren moet er eigenlijk nauwelijks voor onderdoen. En wie denkt dat “Naïef” een toevalstreffer was, die moet dringend hun steengoede nieuwe garagepunk single “I Want It All” eens beluisteren.
Delen op
Tags
Andere recensies
