Sven Hegewald is de man achter deze Malecnom die uit de asse van Unterschicht verrijst om opnieuw een soortement dansvloer industrial /dark electro in de clubs binnen te gooien. De naam Sven Hegewald is u misschien niet geheel onbekend en dat kan ook wel want live is hij de vaste man achter de synths bij het niet onbekende Das Ich. Een link die misschien wel valt te leggen bij een nummer als “Wahnsinn" maar wees gerust, Malecnom is verre van een doorslagje van een moderne Das Ich.  

Al gebied de eerlijkheid me ook wel te zeggen dat Malecnom muzikaal vooral achterom kijkt, naar de eind jaren 90 en begin jaren ‘nul’ toen een genre als dark electro in de lift zat. Malecnom kruidt één en ander met de typische Teutoonse club benadering van die tijd, want “Anhedonie” moet aanzetten tot dansen, dat blijkt al meteen uit opener “Hone Your Hate”. In tegenstelling tot de albumtitel* ligt de vreugde hier wel degelijk op de dansvloer.

Kenmerkend voor deze Malecnom is dat de vocalen vaak afwisselend mannelijk / vrouwelijk zijn, “Gobsmacked” ademt hierdoor doorheen zijn bombast ook een zeker mysterie. Op de één of andere  manier maakt dit de electro wat minder rauw, al  zijn er natuurlijk ook uitzonderingen zoals “Bitte Tötet Mich” bijvoorbeeld of de dansbom “TierOderMan”. “Tote Materie Lebt” is, ahum, ondanks de distortion op de stem zelfs een beetje poppy en doet me wel wat aan de glorietijden van Christian Pohl’s Terminal Choice denken voordat die de gitaar naar voren gingen mixen in hun composities. Veel poppy intenties ook.  

In die zin doet deze release dus best wel een beetje retro aan. Maar zij die de jaren 90 niet actief beleefden op de donkere dansvloer zullen misschien denken dat het hier een ietwat andere electrosound betreft. Op “The Sentiment Dies” krijg je diezelfde poppy doorslag die maakt dat a) dit album meteen goed in het oor ligt en b) dat deze dark electro veel minder gevaarlijk is dan wat je tegenwoordig na alle aggro en Endzeit en cyber vuurwerk zou vermoeden.

“Tokoloshe” knipoogt naar [:SITD:] en (oudere) Suicide Commando en zo spatten de referenties door mijn beneveld brein op een zondagochtend. Toegegeven, dit is dansbaar, dit is melodieus en heeft op de donkere electro dansvloer ongetwijfeld een kans op slagen. Niet al te veel effectenjagerij, of de onweerstaanbare drang de luidste, de hardste, de meest bombastische of de meest rauwe of ruwe te willen zijn.  Geen 'beats' om de 'beats' of 'bleeps' om de 'bleeps'. Wel 11 stevige, maar beluisterbare én dansbare (dark) electro nummers met één been in het verleden en het andere stevig zoekend naar vaste grond bij de actuele generatie electro liefhebbers.

*Anhedonie staat bekend als het niet meer kunnen ervaren van vreugde en wordt vaak als belangrijk symptoom van klinische depressie aanzien. Echter, anhedonie komt ook voor buiten klinische depressie en zou volgens de psychoanalyse het gevolg zijn van een sluimerend intrapsychisch  conflict. En voor meer schaft u zich maar een handboek psychologie aan.

Malecnom (facebook)