Decadente muziek voor decadente mensen in een decadente wereld. Dat is zowat het motto van het Italiaanse project Lacrima Noire, dat een soortement darkwave, romantische goth en dark folk invloeden kneedt tot één bloedend geheel, dat bezieler Ignazio Mele zelf het label decadent wave toebedeelt. Al vind ik het met die decadentie nogal meevallen, nu ja als liefhebber van al wat zich als goth vedert ben je natuurlijk wel wat gewoon, in die zin is mijn kijk op de wereld misschien wel wat vertekend.

“Michelle’, u maakt kennis met het nummer in onderstaande clip, moet de donker romantische en ietwat mysterieuze sfeer zetten die aan dit album, dat zich laat vertalen als “het wachten dat doodt of dat dodelijk is”, kleeft. Een beetje als wachten op Godot, al ben je van de dood dan wel zeker dat hij ooit komt. Van eerder neo klassiek tot meer (dark) folk geïnspireerde stukken als “Visione Alterata”, “Cenere” en “Vespero” tot stukken muziek die in zich een sterkere darkwave en zelfs gothic referentie dragen. Dan heb ik het bijvoorbeeld over “L’Azzurro Silenzio”, “L’Attimo Morte”, “Le Viol” of “Düsseldorf Noir”.

Het nummer dat ons introduceert in het album, “Michelle”, hangt daar dan wat tussenin. De muziek heeft iets theatraal, licht bombastisch soms en doet mij een beetje denken aan het geluid van een groep als In Mitra Medusa Inri bij momenten. Dieprood en beneveld door de roes van gitzwarte romantiek en steevast in het Italiaans. Deze “L' Attesa Che Uccide” is wat mij betreft een luisteralbum met een paar uitschieters die een dj met ballen wel een keer de goth clubs in zou kunnen gooien, ik denk dan aan “Le Viol” of “Düsseldorf Noir”. Ik zet ze alvast in mijn speellijstje. Lacrima Noir is een naam die u op zijn minst moet onthouden, met een debuut dat het darkwave genre eert maar evenzeer weer op scherp stelt door er een flinke dosis eigenzinnigheid aan toe te voegen.

Lacrima Noir (facebook)