Het was een tijdje geleden dat we nog van Kinex Kinex gehoord hadden. Raphaël Haubourdin leek zich de laatste jaren te concentreren op zijn project Organic, een mooi post-punk project dat hij samen met bassist Joris Oster en drummer Olivier Justin vorm gaf. Nu Organic even stil ligt, ziet Haubourdin evenwel de kans schoon om terug te vallen op zijn minimal wave soloproject.

Van Kinex Kinex onthielden we alvast de cassette ‘Polytheistic Christmas’ uit 2015, en de cd ‘Nature Forced’ van zijn eerste soloproject Graceland, dat tegenwoordig – en dat zegt de man zelf – beschouwd mag worden als de voorganger van Kinex Kinex.

Kinex Kinex, dat wisten we al, is minimal wave met een hoek af. Het gaat om nummers die Raphaël niet vond passen voor Organic, of die hij gewoon solo wou uitwerken. Steeds lijkt er een zekere tongue-in-cheek-gevoel te zitten in de nummers. Het is de vraag of Haubourdin het wel allemaal voor de grap bedoeld heeft, want zo komt het bij ons alvast over.

We waren bijvoorbeeld al fan van de single ‘Je peux pas’. En als we nu de klagerige Franse tekst horen, en vooral als we de accordeon horen in het tussenstuk, dan kunnen we een glimlach niet bedwingen, hoezeer we ook ons best doen. Hetzelfde geldt voor andere nummers als ‘Mask Of Drama’ – met psychedelische trompetsolo op het einde – of het erg gestoorde ‘Vouloir’… of het nog dollere ‘Jane’.

Toch is het duidelijk dat er ook goed nagedacht is over de muziek, zoals blijkt uit de vele geluiden die ‘Breakfast Girl’ of ‘Science’ rijk zijn. Afsluiter ‘Slaves Of Venus’ stond al op ‘Polytheistic Christmas’, maar waarom niet… In de wereld van Raphaël Haubourdin mag blijkbaar alles, en dit verkruimeld esoterische nummer is voor herhaling vatbaar. Ook hier schuilt trouwens een hoge mate van absurditeit in, en dat bevalt ons best.

Vervreemdende effecten op stem en synths, meeslepende bastonen en een panoplie aan geschifte, ijle, afwijkende geluiden, het is een mix die goed werkt. Zo doende heeft Kinex Kinex een mooie plaat afgeleverd die vooral zal aanslaan bij mensen die de randjes van de popmuziek en de minimal wave willen aflopen, ver van de platgelopen paden, en die niet vies zijn van een flinke brok absurditeit.

PS: voorlopig komt 'Neon Park' enkel digitaal uit, maar wie weet komt er een fysieke uitgave nadat corona ons het leven voldoende zuur gemaakt heeft (hoe ver zal het nog gaan?), eventueel aangevuld met remixen en andere lekkernijen.

PS 2: we nodigen Kinex Kinex graag uit op één van onze Dark Entries Nights in de Gentse Kinky Star, maar de oorspronkelijke datum in juni kon door - alweer - corona niet doorgaan. Een nieuwe datum zal geprikt worden zodra er terug concerten in de Kinky Star doorgaan.

Kinex Kinex (bandcamp)