We volgen al lang het werk van John 3:16, alias Philippe Gerber. In 2012 maakten we het eerst kennis met het werk van de Fransman, met het op Dante geïnspireerde werk ‘Visions of The Hereafter – Visions of Heaven, Hell and Purgatory’. We waren lovend over deze beklijvende mix van industrial en postrock, van elektronische programmatie en getormenteerde gitaren.

Hoewel John 3:16 regelmatig nieuw werk uitbrengt, vaak in samenwerking met andere artiesten, was het tot 2020 wachten vooraleer we een volwaardig vervolg kregen op ‘Visions of The Hereafter’. ‘Tempus Edax Rerum’ was evenwel nog beter dan zijn voorganger. Gerber – die intussen in de Verenigde Staten werkt in een bedrijf dat muziek levert voor films en andere applicaties – heeft zich bijvoorbeeld nog verdiept in het samenstellen van donderende ritmes die een fantastische meerwaarde voor zijn muziek zijn.

En nu zijn we 2024 en krijgen we het vervolg op ‘Tempus Edax Rerum’: ‘The Pact’. Ook nu behoudt Gerber wat al goed werkte op zijn vroegere werken, maar voegt hij nog een scheut orkestrale geluiden toe die soms tot aanvullende drones verworden. Hij nodigt verschillende andere artiesten uit om de muziek nog onheilspellender te doen klinken. Zo mag het Belgische droneproject Be The Hammer er middels extra gitaren, synths en zang voor zorgen dat ‘una[VOID]able’ lekker zenuwslopend uit je versterkers luidt.

Voor het inspreken van doemberichten doet Gerber blijkbaar graag een beroep op Russen, omdat het Russisch vandaag inderdaad gevaarlijk klinkt. Visueel kunstenaar Misha Paramonoff zorgt dat de intro ‘I Am Part of that Power which Eternally Wills Evil and Eternally Works Good’ als een aankondiging van de apokalyps klinkt, en Rob Onion – zanger van de Russische industrialgroep Sobaki Tabaka – mag ‘Dunkle Seelenfresser’ naar een hoger niveau van duisternis tillen, zij het in het Engels.

Besluit: ‘The Pact’ staat weer garant voor veertig minuten meeslepende muziek. Hoewel de intensiteit van de muziek constant blijft, varieert de muziek van minimale drones tot industriële geluidsorgieën. Vernieuwend zijn zeker de vele orkestrale klanken die de muziek regelmatig een verrassende draai geven. Dank je wel, Philippe, voor deze ongemeen boeiende nieuwe plaat!

John 3:16: bandcamp / facebook