“Strange Words” is het tweede album van het Duitse InADream dat in 2016 het levenslicht zag en met deze tweede via Echozone een ruimer publiek probeert te claimen. Om dat te doen hebben ze alvast de Joy Division cover van het bijtende “Dead Souls” mee op de tracklist gezet. Een paar maten sneller en een stuk scherper, verdienstelijk. Maar er zijn ook negen nieuwe, eigen nummers die ergens tussen indie rock en postpunk op zoek zijn naar vaste grond, wat al meteen door de opener en meteen ook het titelnummer “Strange Words” wordt bewezen.
De muziek is traditioneel, melodieus en krachtig, een beetje gitaar wave in “The Prayer” of gewoon punky in een kostuum in “Unleash The Beast” dat bij de jongelui steevast uitnodigt tot een pogo. Tenminste in de jaren 80, of de jongelui van nu nog de pogo kennen? Het doet me ietwat aan de power poppunk van The Undertones denken. Alle nummers zijn eerder kort van stof, de drie minuten en alles daarrond zijn heilig, zelfs “Dead Souls” werd ingekort tot een versie van 3.15 minuten.
Een aardigheidje: de groep covert ook “Here Comes The Rain Again” maar dat vindt u enkel digitaal als B-zijde van de eerste singel “Die Away” die hier wel present is. Billy Bragg in werkmansplunje na middernacht in een verlaten pub. “Two Of A Kind” of “Horns And Halos” klinken zo Brits als scones met zwarte thee en veel, heel veel melk. Een beetje als punk met heel veel rock dus. “White Light” is de meest recente singel, u krijgt beide hieronder in clipvorm, die opvalt door zijn pertinente basje en dwepende gitaren en dito refrein.
“The Prayer” kent een lichte ska ondertoon, “Listen!”, iets wat u zeker een keertje moet doen in de context van deze review, is postpunk op zoek naar melodie en “In A Dream”, dat punk rock met gitaar wave (denk aan The Chameleons) rijmt moet zeker een publiek kunnen vinden. Als u niet vies bent van een traditionele indie rock opzet, gitaar, bas en drums dat toch muzikaal strak en met een sterke jaren 80 (postpunk) verpakking uitpakt, moet u zeker eens naar deze “Strange Words” luisteren. Een dynamiek die best aanstekelijk werkt.
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971