Een exoot uit Amerika, deze Impuls Control Disorder, maar als men zich de moeite getroost ons van zo ver een promo exemplaar op te sturen, dan ga ik er graag even voorzitten. Want wie of wat is Impulse Control Disorder? Dan heb ik het hier voor alle duidelijkheid over het muzikale project van ene Frank Svornotten die ondertussen al meer dan 20 jaar met elektronische geluiden en klanken speelt. Niet in het minst beïnvloedt door het electro industrial geluid van de jaren 90 (“Necessities”, ook present in een ‘Ticklefist remix’) doet dit heerschap zijn eigenzinnige dink op deze “Retroject” wat resulteert in nummers met een zekere electro pop fantasie (“Icarus Wings” of “Mysterious Angel”) tot pure electro punk en alles daar tussen.
Het album herinnert me qua enthousiasme en huisvlijt ietwat aan de eerste electro releases die begin jaren 90 van bij onze oosterburen onze fuiven overvielen en getuigden van een vastberadenheid maar evenzeer van een charmant amateurisme. Iets dat helaas ietwat is verdwenen de afgelopen jaren wegens een overschot aan software en machinerie. Zelfs Claus Larsen (Leather Strip) liet zich verleiden tot een remix van de het dark electro /ebm nummer “Nothing Rattles (Nothing Shines)” en met “Love, Hate And Machines”, een titel uit het “ebm voor beginners schoolboekje”, hameren de beats over de dansvloer in een ebm ontmoet techno twist. Techno / ebm ramt er nog eens vrolijk door in “Stormwatch” al zorgen de vocalen wel voor een zekere donkerte . “Train Song” is dan weer aandoenlijke pop wave.
U merkt het: een divers album van een project dat decennia aan invloeden tot een geheel probeert te kneden. Of dit is gelukt laat ik in het midden, af en toe denk ik ja, af en toe denk ik neen.