Did you get your implant today?  Neen, Implant mag alvast niet onbekend meer zijn, want opgericht in 1992 is dit project anno 2025 nog altijd onder ons. Dat op zich is al een prestatie. Meer nog, Implant verblijdt al decennia via het Alfa Matrix label de wereld met electro met een eigen smoelwerk, zonder dat daar een specifiek label aan kleeft en toch houdt het duo Len Lemeire (tevens stichtend lid) en Jan D’Hooghe zich meer dan staande.

Met deze “Judging Sinners: The Chaos Machines Part 3” presenteert Implant ons hun sluitstuk van de ‘Chaos Machines” trilogie die in 2023 begon met “No More Flies On The Windscreen” en in 2024 gevolgd werd door “Scratching The Surface”(lees hier nog eens de Dark Entries review). Het was deze laatste release in zijn vinyl jasje die mijn aandacht weer tot bij Implant bracht,  niet in het minst door de ijzersterke song “Responsible”. Een geweten schoppen in een ‘vind ik leuk’ samenleving is een noodzaak.

Dat hebben ze bij Implant ook begrepen want “Responsible” blinkt ook op dit derde deel en legt aldus de link. Het blijft hoe dan ook een fantastisch poppy electro nummer waarbij alles goed zit en dat bij een eerste luisterbeurt reeds weet te boeien en vooral, blijft boeien.  Deze “Judging Sinners: The Chaos Machines Part 3” mag openen met het slepende en donkere “Get Out Of My Head”, met een beetje fantasie is dit een beetje Implant ontmoet The Klinik. Ik schraap de tegels van de dansvloer af, want ook op donkere electro kan gedanst worden.

Implant is evenwel veelzijdig en op dit album sluipen invloeden van (dark) electro tot (future) pop binnen zonder dat deze invloeden de nummers echt gaan overheersen en net daar zit de kracht van het actuele Implant, zo voegt “Why Don’t You Sin Like me” daar nog een ebm ruggengraat aan toe. Maar er is meer. Het industrial dance infuus van “The Dancefloor is Lava” bijvoorbeeld of het in een 'poppy feel' gedrenkte maar toch dreigende “Vampire State”. Het donkere zelfbedrog van “This Clown Is For Hire”, de perverse technodreun van “Always On The Run”, ... en zo kan er over elk nummer wel iets gezegd worden.

“The Conformer” of “The End Of A Reign” zijn mooie voorbeelden van deze, met een groot woord, boutade: Implant slaagt er op één of andere manier in om de electroscene tussen de jaren 90 tot nu muzikaal te overbruggen, diverse invloeden te integreren maar toch met een eigen stijl naar buiten te komen, wars van trends of hypes in electroland. Al kan dit voor het ganse album gelden. Op “Nothing Left To Give Nothing Left To Take” mag labelgenote Noemi Aurora met haar stem wat meer mysterie blazen in deze sfeervolle, donkere en dreigende track aan het einde van deze dystopische maar toch ook dansbare electrorit. Zouden beide heren van Implant dan toch een soort door AI aangestuurde androïden zijn die het verleden weten te hertalen naar de dansvloer en de toekomst?

Implant (facebook)