Het Italiaanse duo Filippo Galleani en Stephan Seth wist me eerder al aangenaam te verrassen met een album als “Dead Season” en “Together Alone”. Albums die dankzij het Duitse Cold Transmission Records makkelijk beschikbaar zijn. Ook hun vierde worp is bij dit label verschenen en waar aanvankelijk meer uit een darkwave en cold wave vat werd getapt streelt op deze “Joy Of Sorrow” een veel meer elektronische en poppy feel onze oren.

Al is dit wel nog zeer herkenbaar Iamnoone want die zin voor melodie was er altijd al en de sfeer is weemoedig donker als vanouds. “The Joy Of Sorrow” is naar thema ook geen vrolijk album, al gaat het wel op zoek naar licht in de duisternis, een dualiteit die niet zonder elkaar kan. De 12 nummers, tegenwoordig ook op cd een gul aanbod, excelleren stuk voor stuk in compositie en zijn in die mate toegankelijk dat zowel een beginnende electropop of darkwave liefhebber niet anders kan dan zwichten.

In die zin zou dit (eindelijk) wel eens het doorbraak album voor dit Italiaanse duo kunnen, of eerder, moeten zijn. “In Fear” is melodieuze darkwave die pop perfect met deze meer alternatieve stroming verzoent. Zonder dat het resultaat te zoet, te slap, te klef of wat dan ook wordt. Meer nog, Iamnoone weet de 12 nummers lang op deze flinterdunne grens te balanceren en dat is op zich al een huzarenstukje. “This Is Forever”, de vooraf singel, is in die zin ook een schoolvoorbeeld van de klankkleur van dit album.

“The Third, Fourth And Fifth” is een keigoed en aanstekelijk stuk muziek en zet de moderne darkwave dansbeentjes op scherp.  Zou een hit moeten zijn of worden. Terwijl “Soulles” een soort donkere disco in de kelder loslaat, op de één of andere manier weet ook dit weer te boeien.  Op “Ask The Wind” of “The Age Of Sadness” bewijst de groep sterke, bijzonder sfeervolle actuele electropop te kunnen maken. Dansen mag, maar er valt ook iets te luisteren, te voelen en te genieten.  

Er waait een zekere finesse door dit album, die het enigszins luchtig maakt, zoals op “Fever” of zelfs een beetje frivoliteit zonder zichzelf te verliezen in knullig gegekscheer, luister maar naar “The Labyrinth In My Mind”. De ‘99 luchtballonnen’ van Nena zijn hier ‘99 Angels’ geworden, maar dan zonder gitaar en met drijvende synths. De nieuwe Iamnoone toont ons nieuwe intenties, is veel elektronischer dan weleer maar weet op een haast akelig perfecte manier een modern poppy electro geluid te verzoenen met actuele darkwave. Het resultaat is dansbaar, melodieus, toegankelijk maar gaat nooit vervelen, net zoals “Purity”  is het als het zachte, zuivere pelsje van een kat, maar een kat is dan ook weer eigenwijs en kiest zijn baasje. Hier dus de luisteraar. “The Joy Of Sorrow” is gewoon een sterk album zonder meer, zonder enig zwak moment.

I want to stay

Like this forever

(together)

In the twilight

velvet blue

(forever)

Lulled by the last Ray of light

Waiting for the silence

Of the night

I want to stay like this forever

Just me and you

I would like

To stop the time

(forever)

in the silence

Of the night

(together)

Lost in your embrace

Lying on your chest

Listening to

The sound of your breath

I want to stay like this forever

Just me and you

And the world outside

Will disappear

With its chaos

And its fears

This is forever

I want to stay like this forever

Just me and you

And the world outside

Will disappear

With its chaos

And its fears

(c) Iamnoone “This Is Forever”

Iamnoone