In 2022 bracht Hybryds – het Belgische project van Sandy Nys, oftwel Maghtea – het prachtige ‘Mythopia’ uit. Hoewel Hybryds altijd al experimenteel geweest is, werd het een vrij vernieuwende plaat, waarin meer dromerige klanken en sferen verkend werden, die met de zang van twee nymfen – zangeres van lange datum Madeline Arndt, vergezeld van de nieuwere maar even merkwaardige Katharina Galgareipi – haast feeërieke dimensies aannam. Ik herinner me de livevoorstelling van ‘Mythopia’ op het Porta Nigrafestival in Aarschot, en ik was absoluut in de wolken met de magische vertoning. Ik heb uiteraard meteen de cd gekocht.

In januari 2024 verscheen dan de volgende plaat: ‘Mythopia, the sequel’. Magthea was ook zo vriendelijk me een gedrukte cd-r van de plaat op te sturen, met erg mooie – en zoals steeds vrij erotisch getinte – artwork. Aangezien ik niet van de snelsten ben om nieuwe uitgaven te bespreken, stuurde hij me in april nog een extra download van dezelfde plaat, niet enkel om extra druk op mij te zetten, maar ook omdat hij de plaat nog aangevuld had met extra materiaal. Tja, waarom niet? En als we horen dat Peter De Koning alias TraumaSutra en Peter Geysels op de plaat inclusief nieuwe extras meegespeeld hebben, dan zijn we meestal nogal nieuwsgierig.

Een eerste vaststelling is dat ‘the sequel’ helemaal niet bestaat uit remixen van de oorspronkelijke ‘Mythopia’, maar wel degelijk uit nieuw materiaal. Wellicht wou Magthea nog verder onder deze titel werken omdat het zo goed weergeeft in welke sfeer hij momenteel aan het werken is met Hybryds. Maar vergis u niet, tegelijkertijd maakt de man met Rabbits Wear Boots ook compromisloze dansmuziek, zoals collega Kurt Ingels in zijn bespreking van ‘No Style No Roots’ – dat gelijktijdig met deze ‘Mythopia, the sequel’ uitkwam – duidelijk heeft omschreven.

Een tweede vaststelling is dat ‘the sequel’ vrij harde drumgeluiden, dus meer accent op de ritmes, bevat dan zijn voorganger. Laat dat een terugkeer zijn naar het rituele en tribale aspect dat de muziek van Hybryds nu al veertig jaar kenmerkt. Want deze groep bestaat inderdaad al sinds 1986! Deze ritmes hoeven geen negatie te zijn van het dromerige aspect waar ik zo van hield op de eerste ‘Mythopia’-plaat, want ze gaan hand in hand met de engelenzang van Madeline en Katharina en met heel wat atmosferische geluiden, zodat het geheel nog steeds even magisch klinkt. Het geluid is erg vol, en hoewel het niet altijd eenvoudig is om de bijdrage van de twee Peters te ontwaren in deze oceaan aan geluiden, weet ik zeker dat de heren een extra dosis waanzin en chaos aan de plaat hebben toegevoegd.

Laat me niet te veel rond de pot draaien. Wie van ‘Mythopia’ hield, zal deze plaat sowieso willen hebben. Wie ‘Mythopia’ niet kent, maar nieuwsgierig is na het lezen van mijn omschrijving – met terugkerende termen als magisch, feeëriek, dromerig, engelenzang, oceaan aan geluid, waanzin en chaos –, kan ik enkel aanraden om beide platen eens aandachtig te beluisteren. Uiteindelijk moet u zelf uw mening vormen, maar ik hoop dat u na de beluistering hiervan zult instemmen met mijn omschrijving.