Recensie

Hybryds: In The Wake Of The Witch

  • Besproken op

    05 juni 2024
  • Label

    Eigen beheer
  • Release datum

    26 mei 2024
  • Beoordeling

    8.5/10

Genre(s)


Hybryds gaan al een hele tijd terug in de tijd, zowat tot in 1986 toen op het eigen 3Rio Recordings de tape “Mythical Music From The 21st Century" verscheen. Vanaf dan zouden er tientallen releases volgen die de groep soms van een hardere, meer industriële kant lieten zien en dan weer van een subtiele (dark) ambient zijde of zelfs een hitsige tribal infusie openbaarde. Maar in hoofdzaak was en is de muziek altijd ritueel magisch gebleven, dat is de kern van wie Hybryds zijn, tegenwoordig bezieler en oprichter Sandy Nys, Peter De Koning (Trauma Sutra) en de Duitse Madeline Arndt die u misschien kent van de ethereal rock formatie Schattenkinder.

Met “In The Wake Of The Witch” presenteert het trio (weliswaar bijgestaan door gastmuzikanten) ons hun nieuwste materiaal. “In The Wake Of The Witch” is vooralsnog enkel digitaal beschikbaar en via bandcamp in een uitgebreide versie met een aantal exclusieve nummers en vooral instrumentale remixen. Deze release laat opnieuw de kern van het Belgische Hybryds zien: magisch rituele muziek waarin zowel traditionele instrumenten als moderne elektronica met elkaar worden verenigd om een moderne, tribale ietwat onaardse sfeer te scheppen. De opener en meteen het titelnummer van dit nieuwe album kronkelt als een oosters reptiel om het wankele westerse bewustzijn, bezwerend en hypnotiserend. Geen schoonheid zonder gevaar roffelen de trommels/tamtams onderhuids doorheen het nummer.

De toon is meteen gezet voor een trip langs de demonische maar evenzeer verlichtende kanten van ons zijn. Het meer industrieel aandoende “Ritual For Pazuzu”, waarin samples zijn verwerkt van een katholiek uitdrijvingsritueel, is bezwerend en bevreemdend maar net daardoor ook weer aantrekkelijk. Deze release kent, zoals alle  releases van Hybryds, geen enkele commerciële intentie maar wil de luisteraar op het ritme van sjamanen, engelachtige vocalen en demonische ritmiek in een totale roes brengen die je ontvoert uit de aardse werkelijkheid, weg van de pijn, omringt door gevallen engelen, mythische beesten, en geperverteerde goden.

“Drum Wars” doet wat de titel zegt, ritmiek die zich in jouw lijf boort maar ook je hersenpan flink door elkaar schudt, ‘play it loud’! “Warriors Code” is een beetje als de stilte voor de storm, het ademt een zekere 'stoer' maar de vrouwelijke, ietwat feeërieke vocalen  zalven de strijder zoals een walkure dat kan. Een walkure die in “Grande Est La Morte” met een gesneuvelde krijger in haar armen verder danst naar de eeuwige jachtvelden. Meteen een dreigende waarschuwing voor ons ordinaire stervelingen, de dood komt, hoe dan ook, alleen die dood daag je beter niet uit.

De muziek is beeldrijk, met  nummers die vaak rond de 10 minuten draaien en ruimte laten voor eigen invullingen, eigen fantasie en eigen beleving. Elfen lijken het nummer “In My Darkest Hour” in elkaar te hebben geknutseld om te zeggen dat wie zijn schaduwzijde niet omarmt gedoemd is tot een ongelukkig leven. Over elk nummer valt er wel iets te zeggen, maar ik wil de lezer graag uitnodigen zelf de ervaringen te ondergaan, zelf een interpretatie te maken van de hallucinogene muziekstukken die hier worden gepresenteerd en een rijkdom aan culturen door alle tijden heen tot één trip aan elkaar breien.  

Als toemaatje bied ik je hierbij dan ook de onderstaande bandcamp jukebox aan zodat u meteen aan de slag kunt. De ingehouden spanning van “Every Day Every Night”,  het ritueel demonische “The Invocation Of Pazuzu” (Pazuzu is een Akkadische godheid. Hij werd door de Akkadiërs in het oude Mesopotamië voorgesteld als een zeer gevreesde gevleugelde demon, met klauwen aan handen en voeten, een misvormd hoofd en een schorpioenstaart, bron Wikipedia) of het  met een  fluittoon aangestuurde “Dreamland”. Dat en nog veel meer. “In The Wake of The Witch” toont ons Hybryds op hun best, magisch door het samenbrengen van oudheid en moderniteit, van mannelijkheid en vrouwelijkheid, van zonde en genot, van schoonheid en verval, van angst en hoop, ... en dat allemaal in transcendente stukken  muziek waarbij industrial, ritual, tribal en ambient ankerpunten zijn.

 

Hybryds (facebook)

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.