Geen band, maar een one man project uit Breda, dat was Het Zweet. Persoonlijk had ik er nog nooit van gehoord van Het Zweet. De man achter het project heette Marien Van Oers en met Het Zweet was hij actief van 1983 tot 1988. In die periode bracht hij een aantal tapes uit in beperkte oplage en in 1987 was er ook de vinyl LP “Het Zweet” op het Duitse Dossier label.

De man achter deze uitgave is Frank Gorissen, die we kennen als het brein achter de Limburgse eco-anarchistische industrial formatie Militia. Het is ook Frank Gorissen die verantwoordelijk is voor de opname en de mastering voor cd van deze opnames.

“2XLIVE88” (15 tracks, 63 minuten speelduur) bevat zoals de titel al aangeeft twee live performances van Het Zweet uit 1988. Het zijn tot op heden onuitgegeven live recordings, die nu voor het eerst op cd verschijnen. De eerste 11 tracks zijn afkomstig van een drie kwartier durende performance : “Live at Club Utopia Elsloo (NL) 1988-04-01”, in het voorprogramma van Bourbonese Qualk. Het tweede deel bevat een 20 minuten durende performance voor een vrije radio: “Live on Radio Militia VRD (B) 1988-04-06”.

Het verhaal achter deze uitgave gaat als volgt.

Frank Gorissen ontmoette Marien Van Oers voor de eerste keer toen deze met Het Zweet op 1 april 1988 optrad als support voor de Britse industrial formatie Bourbonese Qualk in Club Utopia in Elsloo, Nederland. Hij was bekend met zijn werk op tape en één vinyl LP maar de live ervaring maakte die avond van hem een instant fan. Hij nam de performance van die avond te Elsloo op en nodigde Van Oers uit om te komen spelen tijdens zijn radioshow Radio Militia, elke woensdagavond op de zender Vrije Radio Demervallei (Radio VRD) in Diepenbeek (die zender bestaat nog trouwens) en zo gezegd, zo gedaan.

Frank Gorissen vroeg vele jaren later aan Marien Van Oers wat zijn plannen waren met beide opnames, maar Van Oers vertelde hem dat hij eigenlijk zijn interesse in muziek had verloren en dat hij was gestopt met optreden onder de vlag van Het Zweet en dat Frank Gorissen met de opnames mocht doen wat hij wilde. Een paar jaar later belde Frank Gorissen hem opnieuw op om hem te vertellen dat hij van plan was beide opnames uit te brengen, maar toen vertelde Van Oers dat hij erg ziek was. Niet lang daarna overleed Marien Van Oers, op 8 januari 2013.

En nu is ie er dan, de cd met beide live performances: een drie kwartier durend live concert als support voor Bourbonese Qualk op 1 april 1988 (11 tracks) en het 20 minuten durende exclusieve radioconcert, een paar dagen later op 6 april 1988 (4 tracks te beginnen met het 11 minuten durende “The Last Straw”).

En hoe klinkt dit nu concreet? De muziek bestaat uit percussieve stukken gespeeld met zelf gebouwde instrumenten (uit winkelwagentjes, kartonnen kokers en dergelijke) en vaak met repetitieve kreten van Marien Van Oers. De muziek is vergelijkbaar met Einstürzende Neubauten, Z’EV of – het meest accuraat nog – met Test Dept. (al ontbreekt hier dan wel de militant politieke component).  

Het optreden in Elsloo begint rustig en ambient met “Kampfbefehl part 1” maar wordt al gauw veel meer ritmisch en industrial klinkend.

Ik heb een voorkeur voor de meest ritmische tracks zoals “Wir sind nur Mensch” en “The Last Straw”, mijn persoonlijke favorieten en van alle tracks het meest in lijn met Test Dept. Maar ook “We March”, haast ongemerkt overgaand in “We Hear Your Soul” (een rustiger cold wave getint nummer met echte zang), “Ein Kreuz part 1” (nogal bombastisch en wat naar martial neigend), “Ein Blutendes Pferd” (geen kreten hier, wel spoken word op het einde), “Kampfbefehl part 2” (weer een meer ambient getint nummer als afsluiter maar wel met repetitieve kreten) en “Tribal Running (A Lot of Zweet mix)” (terug ritmische industrial) dragen mijn goedkeuring meer dan weg. Daarbij blijft de sfeer van een live optreden goed bewaard met applaus, gejuich en geroezemoes tussen de tracks.

De vier tracks van het radio-optreden zaten ook al in de tracklist van het optreden in Elsloo maar dan in een gans andere versie. Zo wordt “The Last Straw” in de radiostudio uitgerekt van 6 tot 11 minuten. “Ein Kreuz part 1” wordt dan weer samengebald van 5 tot nog geen anderhalve minuut en “Tribal Running (A Lot of Zweet mix)” van 6,5 tot 3,5 minuten. “Ein Kreuz part 2”, initieel een wat meer ambiente track, wordt maar een fractie langer maar klinkt in de radioversie veel meer ritmisch en industrial en het spoken word van de eerste versie is nog nauwelijks hoorbaar. Ook de ambiente keyboardklanken blijken verdwenen. Het doet me vermoeden dat er heel wat improvisatie mee was gemoeid met de performances van Het Zweet.

Het schijfje komt in een gelimiteerde editie van 150 copies in een zwart papieren hoesje in een ziploc zakje met een aan beide zijden bedrukte A5 kartonnen inlay. Deze uitgave van twee live performances van Het Zweet (waarschijnlijk zijn twee laatste) zijn een aanrader voor de fans van old school industrial.

https://hetzweet.bandcamp.com