Gothic rock uit Finland, aangestuurd door de vrouwelijke vocalen van de klassiek geschoolde Flora Kok. In 2021 besprak ik hun debuut “Invite” (klik hier voor de review) waar ik concludeerde dat de gothic rock vooral een dark rock en zelfs een metalig kantje of kant had. Met deze “Lambs And Goats”, hun tweede album, zijn deze invloeden nog altijd aanwezig maar lijken ze me beter ingemetseld in het geheel van de Hateful Chains 'sound'.  

De muziek is meer dromerig, vluchtiger ook en een stuk kleurrijker dan wat je traditioneel bij een label als gothic rock veronderstelt. Luister maar eens naar het zoete “No Rays Of Light” dat goth metal is zonder de metal. Het label zelf neemt het etiket batcave in de mond maar laat u niet misleiden dat is het verre van. Zelfs gothic rock is maar een stukje van de waarheid, in die zin dat ik gewaag van vrouwelijk aangestuurde dark rock die net daardoor knipoogt naar goth metal waar dames het ook vaak voor het zeggen hadden.

Anderzijs is er ook nog altijd een zekere bijtkracht en een referentie naar Siouxsie And The Banshees in het titelnummer “Lambs And Goats” bijvoorbeeld, waarvoor ik dan wel in mijn handen klap en vlot de woorden gothic rock neerpen (tegelijkertijd is geen sinecure). Je kan dan zeggen, afwisseling troef maar ook een beetje mossel noch vis. Mij bevallen alvast de nummers die meer in de gothic rock lade zitten het best, wie me kent zal dat niet meteen verwonderlijk vinden, ik noem ze even op: “Witnesses”, “Rotting Corpses”, “Eyes Of The Idol”, het reeds aangehaalde titelnummer en “Pray”. Dat gezelschap. Bij de onderstaande clip van “Lucifer” krijgt u de klankkleur die op dit album doorweegt. Meer dan gothic rock, al is de echo op meerdere nummers moeiteloos hoorbaar, er is ook zoiets als goth metal, dark rock en psycedelic rock /folk die als invloed voor deze “Lambs And Goats” kunnen tellen.  En wel zeer hybride zwarte jas dus.

Hateful Chains (facebook)