Achter dit project zit dezelfde man die ook achter het project Lugola zit waarvan we zeer onlangs het album “The Truth Penetrates Your Mouth” bespraken.

Harmony Of Struggle is het power electronics, noise en death industrial project van de Pool Michał Kiełbasa. Harmony Of Struggle werd opgericht in 2020. Michał Kiełbasa alias Neithan resideert in Tarnowskie Góry bij Katowice, de hoofdstad van Silezië en is ook actief in onder meer Whalesong (noiserock), Nothing Has Changed (industrial metal), Grave Of Love (neofolk, industrial), Lifeless Gaze (dark ambient, black metal) en dus ook Lugola. Van Whalesong bespraken we onlangs het album “Leaving A Dream”.

De recensie van het Harmony Of Struggle debuutalbum “Tearing Your Mind To Pieces” uit 2022 lees je hier. “Brutal Aesthetics” (12 tracks, 56 minuten speelduur) is dus het tweede album van het power electronics project.

De quote die bij dit album hoort is een weinig opbeurend, behoorlijk fatalistisch ‘If we can't live in peace, then let's die in peace.’ De trefwoorden die de artiest associeert met dit project (zie de bandcamp pagina) zijn op ‘bliss’ na al even negatief: ‘Dispersion. Detterence. Repulsion. Dehumanization. Control. Salvation. Manipulation. Domination. Revolution. Bliss. Death.’.

Eigenlijk verschilt dit muzikaal niet zo heel veel van Lugola. Het heeft wel wat een andere sfeer en het grootste verschil zit hem eigenlijk in het feit dat de schreeuwerig overstuurde vocals van Lugola hier compleet afwezig zijn. Dit is hoofdzakelijk instrumentale muziek, al duikt wel vaak een soort spoken word op. Dit spoken word (in het Engels) met zeer zwaar vervormende effecten is nauwelijks verstaanbaar en diep weggemixt in de noise geluidsbrij.

Het verschil zit hem ook vooral in de aangeraakte onderwerpen. Op het debuutalbum van Harmony Of Struggle ging veel aandacht naar onderwerpen als oorlog, controle, dominantie en de manipulatie van maatschappijen in verschillende tijdperken en locaties op de wereld en de mechanismen en wetmatigheden die erop inwerken en die op hun beurt leiden tot zelfvernietiging. De lyrics van Lugola zitten dan weer vol misantropie, nihilisme en negativisme met songtitels als “Hate Me Like I Hate Myself” en “How Much Are You Willing To Sacrifice To Remain Fucking Nobody”.

De thematische lijn van het Harmony Of Struggle debuutalbum wordt gewoon doorgetrokken op deze opvolger, in tracks als “Having Fun While Drinking The Kool-Aid In Jonestown” (Kool-Aid is een Amerikaanse limonade) en “An Act of Revolutionary Suicide”. Het gaat opnieuw over manipulatietechnieken, die soms ganse maatschappijen of sociale groepen treffen, met als doel om hun primitieve instincten aan te wakkeren en hen aan te zetten tot de meest wrede handelingen, soms leidend tot genadeloze moorden of massale zelfmoorden. Dit vinden we terug in genoemde track over de Jonestown massacre: 900 leden van de Amerikaanse Peoples Temple sekte van Jim Jones pleegden in 1978 collectief zelfmoord met behulp van gif, dat in fruitsap werd gedaan en bij kinderen met een injectiespuit in de mond gespoten. Mensen die weigerden werden gedwongen of gewurgd. 

Ook het oorlogsthema dat breed werd uitgesmeerd op het debuutalbum, keert terug. “Collateral Damage” heet een van de tracks. Een van de tracktitels is in het Chinees: “千刀萬剮”, wat zich naar verluidt laat vertalen als ‘Duizend messen’.

De muziek van Harmony Of Struggle klinkt nog altijd als uitermate rauwe, noisy, ongepolijste en compromisloze power electronics. “Brutal Aesthetic” kan je dus beschouwen als een stylistische uitbreiding van de formule die gestart werd op “Tearing Your Mind To Pieces”. Het cd’tje komt in een 6-panel digipack.

https://www.facebook.com/harmonyofstruggle

https://harmonyofstruggle.bandcamp.com/album/brutal-aesthetics