Genre(s)
Een naam die u allicht bekend is? Al was het maar om de vaak gecontesteerde live performances waar frontdame Areana Peel vol haar vrouwelijke seksualiteit, inclusief fetisj en bdsm thematiek, in het aangezicht van de toehoorder en toeschouwer blaast. Zes albums heeft deze fetisj diva met haar project Grausame Töchter reeds op het actief, waarvan de laatste “Zyklus” (2021, Scanner) me met een mix van hybride en prikkelende elektronica met dark wave arrangementen zeer wist te smaken. Tijd voor een compilatieoverzicht dachten ze bij het Dark Dimensions huis en dus is deze “Werkschau”, die de muziek van de afgelopen 10 jaar moet presenteren, een beloning van 10 jaar muzikale perversie en een optie om kennis te maken met de wondere wereld van mevrouw Peel.
Het 7de album zou reeds in de maak zijn, maar ik kijk samen met u dus nog even achterom, naar 17nummers cabareteske tot schreeuwende taboeloze electro waar vrouwelijkheid en seks samen geen vieze woorden zijn ‘Ich will Genuß in höchster Perfektion. Ich will das Maximum, der Gefühle. Ich will die schönste und die tiefste Emotion’. Niet alle hits komen aan bod, maar veeleer een eigenzinnige keuze uit het ondertussen rijke oeuvre en een reeks nummers werd speciaal voor deze uitgave opnieuw onder handen genomen en tekenen present in een Werkschau mix en zo zijn er nog wel een aantal andere exclusieve remixen voor dit album.
“Lust Und Tot” zet meteen het thema, Freud zou zich met dit aanbod aan eros en thanatos zelf op de sofa hebben gevleid. De elektronische lading van nummers als ”Anika ist Tot”, “Ich Darf Das”(zie clip), “Ich Liebe meine Vagina”, “Fickmaschine” of “Mein Messer” zorgen immers voor een roes van zweet, latex, bloot maar ook van angst (“Angst Entstellt den Menschen”) decadentie (“Tanz für Dich”) en verderf (Anika Nimmt Drogen). Zonder schaamrood op de lippen, dat vinden we eerder op de billen van nummers als “Liebe Will Beweise” of “...Und Ich Fühle Nichts”. U zit meteen lekker in het thema, terwijl muzikaal de 'beats' en 'bleeps' om je heen knetteren en de hitsige ritmes aanzetten tot een zweterige danspas. Daarover heen ‘zingschreeuwt’ (ja, het nieuwe woord van het jaar) Areana Peel haar onderkoelde tot sensuele zangpartijen.
Tussen cabaret (“Blutwalzer”), de dark room en de industrïele dansvloer. Een klankkleur waarmee deze Grausame Töchter zowat 10 jaar geleden de ingedommelde alternatieve elector scene terug wakker schudde. Deze “Werkschau” zet nog eens de puntjes op de ‘i’. Wat mij bereft één van de meer interessante electro projecten van het afgelopen decennium. Tussen nachtmerries en sprookjes, tussen eros en thanatos, tussen pijn en genot daar leeft deze Grausame Töchter, zich gulzig voedend met onze aller schaduwen. Durft u mee eten?
Grausame Töchter (facebook)