Dit klinkt wel echt speciaal en doet me wat denken aan het samenwerkingsverband van Klaus Schulze (RIP) met Lisa Gerrard, maar dan in een experimentelere versie. Op dit album horen we een soort ambient-industriële drone tracks met daarop de klassiek geschoolde vocalen van een operazangeres.  

10 tracks staan er op het album “Sorry Gold” (61 minuten speelduur), simpelweg getiteld “Sorry Gold #1” tot “Sorry Gold #6” en sommige composities krijgen nog een soort alternate takes mee: “Sorry Gold #2 #2”, “Sorry Gold #3 #2”, “Sorry Gold #4 #2 en “Sorry Gold #4 #3”.

Gintas K (Gintas Kraptavicius) is een Litouwse geluidsartiest, geboren in 1969 en het kernlid van Modus, ‘de eerste electro-industrial band van Litouwen’ die in de jaren 90 twee tapes uitbracht. Er bestaan ook nogal wat kortfilms met beeldmateriaal van hun performances. Later was Gintas Kraptavicius actief als performer en interdisciplinaire artiest, bekend om zijn performances en happenings op een soort post-fluxus manier. In 1999 ging hij solo verder onder de afgekorte naam Gintas K en verkende hij muzikale terreinen van experimentele, elektroakoestische, elektronische en computer muziek en granulaire synthese. Hij bracht tot op heden maar liefst 34 albums uit en deed talrijke performances met live elektronische muziek.

Michelle O’Rourke is dan weer een Ierse klassiek geschoolde zangeres. Vorig jaar bracht ze een folkalbum uit (“Folk Songs”) met het kamermuziek ensemble Ficino Ensemble en in datzelfde jaar verscheen ook dit album op het Poolse experimental/(dark) ambient/industrial label Zoharum in samenwerking met Gintas K en Emily Aoibheann.

Vooral in de tracks met geïmproviseerde woordloze vocalen doet dit me denken aan Lisa Gerrard (de zangeres van Dead Can Dance) in haar samenwerking met de betreurde Klaus Schulze. Bij de meeste tracks is Michelle O’Rourke de vocalen echter gaan lenen bij de barokke componisten Claudio Monteverdi (“S’il Dolce E'il Tormenti”) en Henry Purcell (“The Fairy Queen” en “O Solitude”) en dan heeft het wel wat van Sigrid Hausen (Qntal, Estampie). De muzikale achtergrond waarop deze vocalen floreren bestaat dus uit een soort minimaal ambiente tot meer industriële repetitieve geluiden of drones, gegenereerd door Gintas K. Het is een unieke en weinig voor de hand liggende combinatie die echter wonderwel werkt.

“Sorry Gold” werd ‘live on stage’ opgenomen in 2019 in het Project Arts Centre in de Ierse hoofdstad Dublin tijdens de productie van de gelijknamige film “Sorry Gold” onder de directie van Emily Aoibheann, een soort multidisciplinaire artieste met een voorliefde voor experimentele dans, circus en acrobatie. Aldus werd “Sorry Gold” een boeiend multimediaproject voor de liefhebbers van avant-garde en experimentele kunsten. De cd komt in een 6 panels tellend zwart/goud ekopack in een gelimiteerde editie van 300 stuks.

Tot slot geven we nog mee waar het in deze performance allemaal om draait en om het onderwerp en karakter van deze interdisciplinaire kunst zo goed mogelijk weer te geven, gebruiken we de woorden van de artieste zelf:

“If aerial is the dance of industrial technology, what will the dance of biotechnology be? This new work reinvigorates performance as a living and speculative environmental form, counter to a culture of repetition and resurrection, holding fast to an idea that the future is possible, desirable and beautiful. This performance is part one of a twin-production project on the themes of civilisation and nature”.

http://gintask.puslapiai.lt

https://www.michelleorourke.ie

https://www.danceireland.ie/members/directory/emily-aoibheann