Recensie

Gallows’ Eve "13 Thorns"

Genre(s)


Een albumdebuut van een gothic rock band, jawel een gothic rock band, uit Zweden.  Mijn interesse is alvast gewekt en ik hoop die van u ook. Deze Gallows’ Eve werd in herfst 2021 geformeerd om in 2022 al uit te pakken met de digitale debuut ep in eigen beheer “Five Hexes”.  De bandleden waren voordien reeds actief in bands als Kindred Spirits en Grand Rezerva en wilden het zwarte gat dat gothic rock na de aanvankelijke 'revival' opnieuw had achtergelaten invullen.

Na nog een paar singels verscheen begin dit jaar hun debuut “13 Thorns”. Het album kent inderdaad 13 nummers,  bij het Zweedse M&A Music Arts. Een label dat ik een beetje uit het oog was verloren in al die jaren, maar groot was mijn jubel toen ik bij mijn speurwerk op het 'www' merkte dat het label na al die jaren nog altijd doet wat moet, een forum geven aan gothic rock uit het hoge noorden.

Gallows' Eve zijn Andreas Lundberg (zang en bas), Tommy Falk (gitaar) en Bo Hendrik Persson (gitaar) en met “13 Thorns” bewandelen ze bewust het pad van de 'old school gothic rock', waarin bas, gitaar en drum de broodkruimels zijn die de luisteraar de weg tonen tussen bombast en mysterie, tussen rock en subtiliteit, tussen intensiteit en sfeer ...  Gothic rock dus, zonder schaamte, zonder compromis en daar ben ik alvast, en ik hopelijk niet alleen, zeer tevreden mee.  Lange zwarte jassen, de gepunte 'boot' in het zompige moeras, verduisterende zonnebril al is het dan wel na middernacht, de blik op oneindig en rockend als een 'gentleman' in een duivels pakje.

Zoals het een goede rock song beaamt zijn er naast sterke melodieën ook diverse spanningsbogen en sfeervolle arrangementen die zich als een mistgordijn rond de nummers ontvouwen. Het maakt van deze “13 Thorns” een zeer beluisterbaar album, een strakkere en hardere versie van onze eigen actuele gothic rock vaandeldrager Velvet Mist, maar met dezelfde sfeer en dezelfde intentie. Heerlijk.  

Laat ik hier alvast een paar nummers noemen waarvan ik vind dat u ze zeker een keer moet gehoord hebben, als fan van het onderschatte genre koopt u uiteraard gewoon het album.  Van het meer ingetogen “Autumn Falls” of  “Black Rose”, het hemelse gitaarriedeltje uit de hel van “Escape The Dawn”,  de strakke singels “Lullaby” en “Oneirocide” (de clips vindt u onder deze review) of nog het dwepende “Just Like Us” en het rockende “13 Thorns” (ook op clip) of “Death Magic”.  De gothic rock spat uit de boxen en dat 13 nummers lang. Ergens tussen het Noorse Elusive (Kent u ze nog? RIP Jan Kenneth Barkved) en een strak rockende Fields Of The Nephilim. Zoiets. 'Gothic rock undead', het bewijs is nog maar eens geleverd. Laat u alvast overtuigen door onderstaande clips en meteen zet ik deze review ook even ‘in the gothlight’ (vandaar mijn ‘tag’ naar deze Dark Entries rubriek)!

Gallows’ Eve (facebook)

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.