Het verhaal van het Zweedse Funhouse begint reeds in 1986 (sommige bronnen beweren 1988) , wanneer Mikael Körner een aantal geestesgenoten rond zich verzamelt om beïnvloed door punk muziek te gaan maken.  Na een paar jaar wordt echter resoluut de kaart van de gothic rock getrokken en dat levert de groep een paar albums en singels op die vooral in de jaren 90 ook bij ons worden opgepikt, temeer ze ook op diverse  toen zeer gegeerde en welig tierende genrecompilaties verschenen.

Na het album “Flames Of Love” (2003 M&A Music Art) bleek de band echter in rook opgegaan tot ... Tot ik  plots een mailtje binnenkreeg waarop de aankondiging werd gedaan van deze “Sometimes I Whish” het eerste studioalbum van Funhouse in meer dan 20 jaar! Op 20 jaar kan er veel gebeuren, echter mensen die echt en diep gepassioneerd zijn door een genre  blijven houden waarvan ze in hun jeugdjaren hielden. Daarom schrijf ik ook nog altijd voor Dark Entries en daarom is Mikael Körner nog altijd Funhouse.

Dat betekent, Funhouse staat nog altijd voor gothic rock, opgefleurd met een zekere psychedelische infectie die decennia terug bij mij, ik denk nog in ons geschreven magazine, een vergelijk met The Mission uitlokte. Welaan, als ik nu naar deze “Sometimes I Wish” luister vind ik die net iets krachtiger klinken, meer gothic rock zeg maar al wordt mijn vergelijk van weleer nog wel geïllustreerd door nummers als “You Will Never See My Tears” of  “Bury My Heart”.

Maar door de band vind ik, getuige het nummer “Blue Light” (zie clip) of de reeds in 2022 veschenen singel “Dark And Stormy” (zie clip) het geheel toch net iets strakker klinken, ergens tussen The Mission, Elusive en The Merry Thoughts in, de laatsten die op hun beurt, niet altijd geheel terecht, als een doorslagje van The Sisters en nog iets, te kijk werden gezet. Het stemgeluid van Mikael Körner maakt echter dat er meer leven zit in Funhouse, meer melodie ook met sterke composities als het ietwat getormenteerde “Falling” of het heerlijk (goth) rockende “Do You Love Me” en de gothnroll van “What Can I Say”.  

In april verscheen “You And You Alone” als singel om deze “Sometimes I Wish” nog een extra duwtje in de rug te geven.  De terugkeer van deze  Funhouse, ‘if god was a rocker he would sound like Funhouse’ is doortastend en krachtig en bewijst met  “Sometimes I Wish” dat het een herrijzenis vol passie en overgave is. Welkom terug Funhouse en lang leve gothic rock!

Funhouse (facebook)