Niet de eersten de besten, de muzikanten achter de spacerockband Farflung uit Los Angeles, Californië. Farflung werd opgericht in 1994 door kernleden Tommy Grenas en Michael Esther. Additionele muzikanten zijn Paul Hischier en Chris Nakata. Tommy Grenas zat in legendarische bands als Chrome (het project van Damon Edge en Helios Creed dat een soort spacepunk op de mensheid losliet), Brainticket (al bijna even legendarische Belgisch-Zwitserse psych en Krautrockband met roots in de vroege jaren 70), Nik Turner’s Space Ritual (een Hawkwind afsplitsing) en voorts acts als Pressurehead, Anubian Lights, The Brain en Damo Suzuki’s Network. Michael Esther zat reeds in Nik Turner’s Space Ritual, The Brain, Damo Suzuki’s Network, The Sons Of Cydonia en Purse.
Sulatron Records stelt ons heden het tiende officiële Farflung album voor. “Like Drones In Honey” (8 tracks, 46 minuten speelduur). Het eerste album van de band, “25,000 Feet Per Second”, dateert van 1995.
Drone is een muziekgenre. Een drone is ook een onbemand vliegtuigje. Een drone is daarnaast ook een dar, een mannelijke bij en naar dit soort drone wordt in de albumtitel verwezen volgens mij. Waarom anders de connectie met honing?
De drone als vliegtuig dankt zijn naam trouwens aan het zoemende geluid dat de drone (dar, mannelijke bij) maakt bij het vliegen. Drone is niet enkel Engels voor dar. Drone (of dorne) is ook een oud-Nederlands woord voor hetzelfde beestje. Het onbemand luchtvaartuig is hiernaar genoemd. Het Engelse en het Nederlandse woord gaan terug op een Germaans woord dat een nabootsing was van het zoemende geluid; ook het woord dreunen hangt daarmee samen. Taalkundig heet dit een onomatopee (klanknabootsing).
Zelf omschrijven Farflung het zo (vrij vertaald): ‘Zoals drones (darren) in honing smelten landschappen uit verleden en toekomst samen in verhalen over licht en duisternis. Uitingen van de geliefden en de vergetenen, bevlekte grond en tirannieke koningen. Altijd op reis door de innerlijke en uiterlijke kosmos, drijven we soms door oceanen van geel, indigo en turkoois. Alleen zijn en niet bang, is de moed waaruit astronauten gemaakt zijn. Join us now’. Was de mens die dit schreef aan het trippen tijdens zijn schrijfsel? Geen idee maar je begrijpt wel dat dit enorm trippy muziek is. Trippy maar soms ook vrij stevig.
Bij het beluisteren van het album moeten we denken aan de spacepunk van bands als Chrome en ZolarX. Of aan Hawkwind, die trouwens in de jaren 80 een punk en wave aanhang rond zich wisten te verzamelen, complementair aan de hippie aanhang, en ook aardig wat invloeden van die genres in hun spacerock wisten te verwerken. Eigen aan Farflung zijn de punk invloeden en de acid freak outs die ze in hun wall of sound van keyboards en gitaren weten te verwerken en ook op dit album komen we die weer veelvuldig tegen.
Opener “Acid Drain” doet me bij de eerste noten wat denken aan space age surfrock à la The Tornados maar verpopt spontaan tot vlotte en begeesterende spacerock met coole vocals en psychedelische geluidseffecten. “Tiny Cities Made Of Broken Teeth” klinkt spannend en geheimzinnig met fluisterachtige zang en een overmaat aan spaced out effecten.
“Dludgebmasterpoede” is ongetwijfeld de track met de weirdste titel. Na een lang instrumentaal, spacey ambient getint synthesizerstuk van dikke vijf minuten, roept plots een stem een echoënd ‘okay!’ en verandert de track drastisch met stevige en meeslepende gitaarriffs en punky zang. Ook “Earthmen Look Alike To Me” heeft een rustige intro en een erg energiek en meeslepend tweede deel met spetterend gitaarwerk.
“Baile An Doire” herinnert me aan het skapunk of reggae genre, vooral de vocals dan. Het resultaat klinkt als een geschift soort spacereggae. Deze track is mijn favoriet, samen met het al even geweldige “King Fright”, zowat het summum van spacepunk met een mix van spacey synthesizergeluidjes en stevige gitaarriffs na weer een rustige intro. De laatste twee tracks, “Touch Of The Lemmings Kiss” en “A Year In Japan” zijn korte tracks van 1 à 2 minuten. Het zijn respectievelijk een ambiente klankschildering met vogelgeluiden en een soort experimentele psychedelische track met fluisterende zangstemmen en gepiep.
Dit is een superalbum voor de fans van spacerock en spacepunk, maar ook aanhangers van krautrock en psychedelische stoner mogen zeker eens luisteren. Het album verschijnt op LP (180 gram vinyl) met inlay en downloadcode, gelimiteerd op 500 copies en op cd in mini gatefold cover, eveneens gelimiteerd op 500 exemplaren.
Delen op
Tags
Andere recensies
