Weerom een project uit Italië maar wel eentje dat, hoewel bij ons op heden vrij onbekend,  al bijna een decennium aan de weg timmert en met “Amor Fati” een derde album presenteert, het eerste op het Swiss Dark Nights label. Een album met meer darkwave pit en zekere gothic rock referenties in het totaalgeluid al zeker in vergelijking met generatie -, label -, en landgenoten als Terminal Serious of Christabel Dreams bijvoorbeeld (hou de website in de gaten voor hun recensies).

Net die meer stevige beet, hoewel je er nog vlot doormaalt, maakt deze “Amor Fati”, een thema album rond ouder worden en het terugkijken op gemiste kansen, dromen, tegenslagen maar ook hoop, een minder hapklare brok. Deze "Amor Fati"  bevalt me van alle actuele releases op het Zwitserse Swiss Dark Nights als één van de betere. Darkwave, zoveel is zeker, maar het raakvlak met wat een decennium terug gothic rock werd genoemd is nog zonneklaar.

Typerend voor het actuele darkwave geluid is dat ook hier meer elektronica en poppy aandoende melodieën zijn ingeslopen die niet meer door mistgordijnen  of bombast worden verborgen maar kwetsbaar, open en bloot worden gepresenteerd. Ook dat is een kunst, al haalt het ook wel weer wat spanning en mysterie weg en is de onherbergzame, donkere kelder ondertussen een eerder hippe loft. Al kan het ook mijn hunker naar de authentieke gothic rock sound zijn die mij parten speelt.

Van het instrumentale, zeer sfeervolle synth ‘wavende’ “Iter Vitae”,  de voorzichtige poppy death rock glam van “Stockholm’s Azure”, over de naar jaren 80 cold wave neigende sleper “The Cell” tot het aan gothic rock schatplichtige “Burn Out” (zie clip) daar vindt u uw Estica Noir. Een album dat geen storm zal veroorzaken maar door de fijnproever van darkwave met net dat beetje meer zal worden geapprecieerd. Geniet alvast van onderstaande clips en check deze band een keertje uit!  

Esteticia Noir (facebook)