Recensie

Eleventh Fear: Weiße Augen

Genre(s)


Fransman Ludovic Dhenry staat bekend om verschillende projecten, zoals het neoklassieke Exponentia, het orkestrale electroproject Zauber, het instrumenteel-industriële Résonance Magnétique en de dark electro van Eleventh Fear, het project waar we het hier over hebben.

Eleventh Fear was het tweede project van Dhenry, na Zauber, dat reeds in 2006 een plaat uitbracht. In 2010 kwam het debuut van Eleventh Fear ‘Spirit’ uit, met knap gemaakte donkere electro. het was een tijd dat Dhenry een regelmatige bezoeker was van The Steeple in Waregem, en van andere donkere uitgaansgelegenheden. Later liet hij Eleventh Fear varen om zich op zijn andere projecten te concentreren, en verklaarde hij zelfs dat Eleventh Fear dood was.

Begin 2022 herrees Eleventh Fear, en er kwamen sindsdien twee singles en twee ep’s van het project uit. En dan is er nu een volledige plaat met deze ‘Weiße Augen’. Het lijkt wel of Eleventh Fear alle projecten moet vervangen, of toch minstens Zauber en Résonance Magnétique, want het werk dat Dhenry onder de naam Eleventh Fear uitbrengt, is zeer divers.

De eerdere ep’s deden immers denken aan Zauber, terwijl ‘Weiße Augen’ meer klinkt als Résonance Magnétique. Dit zeg ik ten eerste omdat het een instrumentele plaat is, maar ook omdat het vrij industrieel klinkt. Al klinkt het eerst en vooral als techno, en dat vinden we van geen enkel ander werk van Ludovic Dhenry.

De muziek bevat over het algemeen een dansbare en monotone beat, aangevuld met allerhande benevelende klanken. Ik denk dat het expliciet de bedoeling is van Dhenry om de luisteraar op die manier in een soort van trance te krijgen, want ‘Weiße Augen’ bevat zo twaalf nummers van vier tot vijf minuten in een eengemaakte stijl, goed voor een totaaltijd van 54 minuten.

Ik moet eerlijk bekennen dat dit niet mijn favoriete werk is van Dhenry, en ik ben blij te horen dat er ook meer orkestraal en sfeervol werk in de pijplijn zit. Anderzijds ben ik het na een aantal luisterbeurten beginnen appreciëren. Het is goed gemaakt en ik slaag er steeds beter in om me in de sfeer van het werk te verplaatsen. De plaat zal vooral die mensen bekoren die houden van monotoon gedreun, en ik weet dat die talrijk zijn.

Eleventh Fear: bandcamp / facebook

Rectificatie: dit artikel vermeldde oorspronkelijk foutief dat Ludovic Dhenry in The Steeple opgetreden zou hebben. Dhenry heeft in 2005 opgetreden met Zauber in Le Coquin in Gaurain-Ramecroix.

Delen op

Tags

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.